طبق تعریف کمیسیون پزشکی کمیته بین المللی المپیک، دوپینگ عبارتست از تجویز یا مصرف یک ماده خارجی یا ماده درون¬زای بدن، با مقادیر غیرعادی و یا راه استعمال غیر طبیعی توسط شخص سالم با هدف افزایش کارآیی ورزشی می¬باشد. هدف از تحقیق حاضر که مطالعه¬ای مقطعی (توصیفی و تحلیلی) است مستندسازی استفاده از مواد افزایش دهنده¬ی عملکرد توسط ورزشکاران جوان و شناسایی عوامل روانی مرتبط با آن بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده بوده است. جامعه مورد مطالعه را ورزشکاران جوان شهرستان پاکدشت تشکیل می¬دهند تعداد نمونه آماری 373 نفر انتخاب گردید و از روش نمونه¬گیری خوشه¬ای استفاده شد. ابزار جمع¬آوری داده¬ها پرسشنامه اندازه¬گیری اجزای مدل رفتار برنامه¬ریزی¬شده و نیز متغیرهایی خارج از این مدل بود. آلفای کرونباخ محاسبه شده برای بخش¬های مختلف این پرسشنامه( 10 بخش و 102 سئوال) از (0.721= α) تا (1= α) به دست آمدند.برخی از یافته¬ها نشان از وجود ارتباط علی معنی¬دار بین نگرش به دوپینگ و کنترل رفتاری ادراک شده با قصد و رفتار مصرف مواد افزایش دهنده¬ی عملکرد در ورزشکاران جوان و عدم وجود ارتباط علی معنی-دار بین هنجارهای ذهنی مرتبط با دوپینگ، انگیزش¬ورزشی و تعابیر در مورد وزن بدن و قصد و رفتار مصرف مواد افزایش-دهنده¬ی عملکرد در ورزشکاران جوان دارد. بیشتر نتایج استخراج شده در این تحقیق نتایج تحقیقات گذشته را تایید کرده و با آن¬ها همخوانی دارد.