در سال های اخیر ایده طراحی و ساخت سازه های هوشمند به واقعیت نزدیکتر شده است. مهندسین عمران به کمک علم متالوزی به مصالح سازه ای نوینی دست یافته اند که می توانند در شرایط مختلف از خود خواص فیزیکی از پیش تعیین شده ای نشان دهند. مواد سازه ای مورد استفاده در این پایان نامه، آلیاژهای حافظه دار شکلی با خصوصیتهای رفتار فوق ارتجاعی، عبارتند از ترکیبی از آلیاژهای نیکل و تیتانیوم که تحت سیکل های بارگذاری و بار برداری حتی پس ازگذشتن از ناحیه تسلیم از خود کرنش پسماند ناچیزی نشان می دهند. بطور کلی قابلیت یک ماده در برگشت به شکل اولیه، با وجودی که تغییر شکل پلاستیک یافته باشد را پدیده حافظه داری گویند. این گونه مصالح می توانند پس از تغیر شکل پلاستیک و گذشتن از حد تسلیم با گذشت زمان به کرنش صفر برسند و در واقع در سازه نیروهای بازسازی کننده ای ایجاد کنند که می تواند سبب بسته شدن ترکهای عرضی بتن درناحیه کششی شود و یا باعث از بین رفتن خروج از مرکزیت ایجاد شده در ستون های بتنی بر اثر تغییر مکان ناشی از زلزله شود. این قابلیت می تواند در بعضی از سازه های مهم مثل پل های ارتباطی و برج های مخابراتی سبب شود که این سازه ها بعد از زلزله هم کاربری خود را حفظ کنند.