در پژوهش حاضر به حل مسألهی زمان بندی تعمیرات واحدها و خطوط در سیستم قدرت تجدید ساختار شده پرداخته شده است. این پژوهش برای سنجش قابلیت اطمینان از شاخص امید ریاضی توان تأمین نشده یا epns استفاده کرده است. این شاخص با استفاده از روش مونت کارلوی متوالی و تولید نمونه های تصادفی (رخداد های خروج اجباری واحدها و خطوط) محاسبه می شود. از الگوریتم ژنتیک با انجام اصلاحاتی در تولید پاسخ های تصادفی اولیه و عملیات های تقاطع و جهش برای حل این مسأله استفاده شده است. تابع هدف جدیدی به صورت ترکیب خطی انحرافات بازه های پیشنهادی مالکان واحدها و خطوط از بازه های مورد تأیید بهره بردار مستقل سیستم معرفی شده است. همچنین روش حل نوینی برای مسائل از این دست با استفاده از الگوریتم ژنتیک ارائه شده است. در کارهای پیشین اثر زمان بندی خطوط بر برآورده کردن تقاضا و همچنین قابلیت اطمینان سیستم مرکب تولید و انتقال، با در نظر گرفتن شاخص قابلیت اطمینان مطالعه نشده بود. نمونه های تولید شده برای خروج اجباری واحدها و خطوط با استفاده از روش مونت کارلوی متوالی محاسبه می شوند. این روش با تولید زنجیره ای پیوسته از رخدادهای تصادفی و مرتبط به هم برای هر جواب مسأله، و با حل زیر مسأله توسط روش برنامه نویسی خطی برای نمونه های تولید شده ی هر جواب، به محاسبه ی شاخص epns می پردازد. در نهایت 6 حالت مطالعاتی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. هدف از مطالعه ی این 6 حالت مطالعاتی این بوده است که اثر تغییر پیشنهادات واحدها و خطوط بر هفته های نهایی خروج از مدار واحدها و خطوط و همچنین اثر ادغام چند واحد کوچک و ایجاد یک واحد بزرگتر و اثر افزایش حد بالای مجاز epns بر جواب نهایی مسأله بررسی شود. در این پژوهش با معرفی دو شاخص به نام های معیار رضایت 1 و معیار رضایت 2، معیاری برای سنجش رضایت مالکان واحدها و شرکت های انتقال تولید شده است. پس از مشاهده ی نتایج و معیارهای رضایت 1 و 2 می توان دریافت که پژوهش حاضر علاوه بر مدل سازی دقیق مسأله و در نظر گرفتن منافع شرکت های تولید و انتقال و قابلیت اطمینان سیستم قدرت، روش هماهنگ سازی را ارائه داده است که می تواند به هر سیستم قدرت مشابهی اعمال شود. نتایج نشان دهنده ی کارایی و دقت روش پیشنهادی است.