شعر را می توان آیینه ی تمام نمای افکار واحساسات شاعر دانست اما غزل در بین قالب های شعری توانسته است جایگاهی والاتر در این خصوص بیاید؛چراکه در آن، شاعر به بیان احساسات اصیل وخالص خویش نسبت به اصلی ترین گوهر وجودی جهان هستی یعنی عشق می پردازد.هرچند در غزل، موضوعات ومفاهیمی دیگر نیز طرح می شود.نزار قبانی شاعر غزلسرای سوری از جمله شاعرانی است که او را باید به حق یکه تاز میدان عاشقانه های عربی دانست.شاعری که دامنه غزلش بی اندازه رنگارنگ، پرتنوع وگسترده است. محمد حسن معیری متخلص به رهی را نیز می توان یکی از شاعران به نام این عرصه در کشور ایران دانست. شاعری که تحت تاثیر شاعرانی چون: سعدی، حافظ، مولوی ودیگران، غزل هایی سرود که بر دل مخاطبان نشست و بر زبانشان جاری گشت. دراثر حاظر که به تطبیق غزل در شعر این دو شاعر اختصاص یافته، بر آن شدیم تا به روش تحلیلی- توصیفی، شباهت مضامین غزلی هر دو شاعر را بیان داشته وزبانِ بیانِ شاعران در حیطه بهره گیری از صور خیال را مورد بررسی قرار دهیم.آنچه حاصل شد اینکه: غالب مضامین غزلی دو شاعر به عشق و بویژه زن، اختصاص یافته و دراین مجال، وصف حسی در شعر نزار بسیارپر رنگ تر از شعر رهی است. حتی اگر بتوان گفت بارقه هایی از غزل عارفانه در شعر رهی دیده می شود اما این بُعد در شعر نزار وجود ندارد. نکته آخر اینکه: هر دو شاعر در بهره گیری از عناصر بیانی، موفق بوده اند؛اگر چه، تشبیهات نزار قبانی، حسی تر و زیباتر است.