کاربرد کودهای شیمیایی باعث بروز مشکلات زیست محیطی، بهداشتی، اقتصادی شده است و تاثیر سویی بر چرخه زیستی و خود پایدار بوم نظام های زراعی دارد. کاربرد گسترده کودهای شیمیایی سبب آلودگی منابع آب و خاک و ایجاد بیماریهای مختلف در انسان می شود بنابراین استفاده از کودهای بیولوژیک و اصلاح کننده های خاک در بهبود شرایط حاصلخیزی خاک مانند بیوچار امروزه مورد توجه قرار گرفته است.براین اساس به منظور بررسی تاثیر کود بیولوژیک و بیوچار بر رشد و عملکرد لوبیا چشم بلبلی آزمایشی در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شاهرود و اقع در بسطام صورت گرفت . آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. فاکتورهای این آزمایش، کودهای بیولوژیک در چهار سطح (شاهد، باکتریهای حل کننده فسفات، مزوریزوبیوم، pgpr) و بیوچار در سه سطح (صفر،20 و 40 تن در هکتار) می باشد. جهت آنالیز های رشد سطح برگ و وزن خشک اندام ها با فواصل زمانی 14 روز اندازه گیری شدند عملکرد و اجزای عملکرد در انتهای آزمایش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر اصلی کاربرد بیوچار بر متغیرهای اندازه گیری شده به غیر از تعداد غلاف لوبیا، تعداد دانه در غلاف، میزان کارتنوئید و کلروفیل b معنی دار شده است همچنین اثر اصلی کاربرد کود بیولوژیک بر تمامی متغیرهای اندازه گیری شده به غیر از تعداد غلاف لوبیا، تعداد دانه در غلاف، میزان کارتنوئید، وزن صددانه و فسفر قابل دسترس خاک معنی دار شده است. کاربرد توام بیوچار و کود بیولوژیک نیز موجب بهبود عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، ارتفاع بوته و وزن خشک غلاف و وزن خشک برگ شده است.

کنایه یکی از شاخه های صور خیال در ادبیات شفاهی و مکتوب است ، لذا از دیرباز در پرداخت آثار ادبی و روایی مورد عنایت ادبا و نویسندگان قرار گرفته است ؛ به جز این در زبان محاوره و روزمره نیز میزان بهره گیری از این آرایه در خور توجه است ، زیرا کنایه هم به عنوان آرایه ای ادبی در آراستن کلام یاری رسان نویسندگان و گویندگان است و هم آن جا که زبان از بیان مستقیم مفاهیم ذهنی قاصر می ماند ، با کمک گرفتن از این آرایه ، مفاهیم مورد نظر خود را باز می نمایاند. و اما پژوهش حاضر بر آن بوده است تا با بررسی کتاب « داراب نامه طرسوسی (جلد اول ) » ضمن بیان مفاهیم کنایی مورد نظر مولف ، بسامد بهره گیری از این آرایه را در متن حاضر نشان دهد و میزان کلی انواع کنایه را از حیث دلالت مکنی به به مکنی عنه ( کنایه از صفت ، موصوف و مصدر ( فعل ) مشخص کند. برآیند نهایی پژوهش گویای این مهم است که نوع و میزان بهره گیری مولف از آرایه کنایه در متن بسیار مبتکرانه و با بسامد در خور توجهی بوده است ، به جز این ، میزان بسامد کنایه از مصدر ( فعل ) نسبت به دو گونه دیگر کنایه ( کنایه از صفت و موصوف ) بسیار بیشتر بوده است . بر این اساس، کتاب داراب نامه طرسوسی(جلد اول )، در مجموع دارای هشتصد و شصت و چهار کنایه است که از این تعداد، هفتصد و بیست و پنج کنایه، کنایه از مصدر (فعل)، شصت کنایه ، کنایه از موصوف ،و هفتاد و نه کنایه ، کنایه از صفت است