در عصر ناصری گسترش مناسبات گوناگون با کشورهای اروپایی، اصلاحات و مجهز شدن به فنون و پیشرفت های علمی_فرهنگی غرب برای ایران ضروری می نمود. تحولات ایجاد شده، جریانی اجتناب ناپذیر بود که تا حد بسیار زیادی بر سیر فعالیت های هنری این دوره نیز تاثیری چشم گیر بر جای نهاد. از این رو این پرسش مطرح می گردد که چه علل و عواملی درک و جذب سبک و روش های غربی را در آثار هنری عصر ناصری گریز ناپذیر می ساخت و میزان این تاثیرگذاری تا چه میزان بود؟ علل و عوامل متعددی چون اعزام محصل به غرب، تاسیس دارالفنون، حضور میسیونرهای مذهبی و در گام آخر سفرهای ناصرالدین شاه به فرنگ، تاثیر و جذب سبک های غربی را گریزناپذیر می ساخت. از سویی گروهی از هنرمندان ایرانی که تاحدی دلباخته شیوه های هنرمندان اروپایی گردیده و به نوعی دچار از خودبیگانگی نسبی و بحران هویت هنری شده بودند در این میان نقش ویژه ای را در راستای غربی شدن هنر ایرانی ایفا نمودند. پژوهش حاضر با شیوه ی توصیفی_تحلیلی، با اتکاء به منابع دست اول و تحقیقات جدید بر آن است به روند و چگونگی نفوذ هنر غرب در هنر عصر ناصری در سه حوزه موسیقی، نمایش و نقاشی پرداخته و متعاقبا تاثیر آن را بر جامعه هنری و آثار خلق شده آن دوره مورد بررسی، مداقه و تحلیل قرار دهد.