پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه استرس شغلی و هوش هیجانی با سازگاری شغلی بهورزان به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری در این پژوهش بهورزان شهرستان مرودشت شامل 184 نفر بود که، به روش نمونه گیری سرشماری به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استرس شغلی استاینمتز(1977)، هوش هیجانی شات و همکاران(1998) و پرسشنامه سازگاری شغلی دیویس و لافکوایست (1984) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون) صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد، بین استرس شغلی با سازگاری شغلی رابطه منفی و معنادار و بین هوش هیجانی و ابعاد آن با سازگاری شغلی رابطه مستقیم و معنادار مشاهده گردید. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد استرس شغلی و هوش هیجانی قدرت پیش بینی معناداری برای سازگاری شغلی دارند و از بین ابعاد هوش هیجانی نیز بعد ابراز هیجان توانایی پیش بینی سازگاری شغلی را دارا بود.