در سال های اخیر تلاش در جهت استفاده بهتر از منابع انرژی مورد توجه بوده است . حدود 5 درصد از انرژی نهایی مصرفی کشور در بخش کشاورزی به مصرف رسیده ، بخش عمده ای از فراورده های نفتی مصرفی بخش کشاورزی به عنوان سوخت موتور مورد استفاده قرار گرفته است. قسمت اعظم برق مصرفی در این بخش نیز در الکتروپمپ های مورد استفاده جهت پمپاژ آب در چاه های آب تحت عنوان مصارف خاص به مصرف رسیده است . در این پژوهش به بررسی رابطه بین مصرف انرژی و رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی پرداخته می شود. برای این تحقیق از داده های آماری سال های 1352 تا 1390 استفاده شده است . همچنین از روش الگوی تصحیح خطای برداری(vecm)، برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است . نتایج بدست آمده نشان دادند که متغیرهای پژوهش شامل مصرف انرژی و ارزش افزوده بخش کشاورزی و درجه باز بودن اقتصاد در سطح پایا هستند . همچنین براساس آزمون همجمعی جوهانسن رابطه بلند مدت بین متغیرها تأیید گردید . بر اساس یافته های پژوهش ، رابطه ی سببی بین مصرف انرژی و ارزش افزوده بخش کشاورزی به صورت یکطرفه ، معنادار ، مثبت و از ارزش افزوده به طرف مصرف انرژی بدست آمده است. بر این اساس می توان سیاست های اصلاح مصرف انرژی را بدون نگرانی از تأثیر منفی آن بر روی تولید بخش کشاورزی اعمال کرد .