نتایج همبستگی بین بارندگی و سطح آب زیرزمینی نشان داد که اعمال تاخیر 24 ماهه در محاسبات منجر به بیشترین ضریب همبستگی شد (26/0r=). بیشترین ضریب همبستگی سطح آب زیرزمینی با دما با تاخیر زمانی 12 ماه 36/0 بدست آمد. در این پژوهش از شاخص بارش استاندارد شده برای ارزیابی تأثیر خشکسالی و ترسالی روی سطح آب زیرزمینی استفاده گردید. تحلیل سری زمانی متوالی شاخص بارش استاندارد شده نشان داد که در مقیاس زمانی بلند مدت 42 ماهه بیشترین ضریب همبستگی در حدود 51/0 به دست آمد. همچنین ارزیابی فصلی سطح آب زیرزمینی و شاخص بارش استاندارد شده با تأخیر های مختلف و گام-های زمانی مختلف به این نکته اشاره می کند که بارندگی زمستان با شاخص بارش استاندارد شده 30 ماه و با چهار فصل تأخیر زمانی (بهار، تابستان،پاییزو زمستان ) بیشترین تأثیر را روی سطح آب زیرزمینی با ضریب همبستگی 62/0 دارد. در بررسی 29 چاه نتایج تحلیل آماری نشان داد که 89 درصد چاه ها ضریب همبستگی منفی سطح آب زیرزمینی را با دما داشتند و در مورد سطح آب زیرزمینی با بارندگی 86 درصد چاه ها دارای ضریب همبستگی مثبت بودند. بررسی ضریب همبستگی در چاه های منفرد نشان داد که 8/44 درصد چاه ها تأخیر زمانی بین 0 تا 2 ماه داشتند. 51 درصد تأخیر زمانی بین 10 تا 14 ماه و فقط 5/3 درصد تأخیر زمانی 26 ماه را دارا بودند. همچنین بررسی ضریب همبستگی بارندگی و سطح آب زیرزمینی در چاه های منفرد بیانگر این است که 4/72 درصد چاه ها تأخیر زمانی بین 0 تا 2 ماه، و 1/24درصد چاه ها بین 11 تا 23 ماه و 5/3درصد دارای تآخیر زمانی 38 ماه بودند.