سیل یکی از مخاطرات طبیعی است که همه ساله خسارات زیان باری در سراسر جهان و ایران به وجود می آورد. حوضه های قمصر و قهرود واقع در جنوب شهرستان کاشان ازجمله حوضه هایی هستند که هر چند سال یک بار در آن ها سیل هایی به وقوع می پیوندد. تا کنون هیچ مطالعه جامعی بر روی وضعیت سیل خیزی منطقه قمصر و قهرود انجام نشده است. بنابراین هدف اصلی انجام این تحقیق تعیین پتانسیل سیل خیزی منطقه می باشد. به منظور ارزیابی وضعیت سیل خیزی منطقه پس از انجام بازدیدهای صحرایی، عوامل موثر بر ایجاد رواناب شامل (وجود مواد منفصل بر روی واحدهای سنگی، شیب، بارش، پوشش گیاهی و لیتولوژی) شناسایی شدند. سپس لایه های اطلاعاتی مربوط به این پارامترها در محیط gis تهیه شده و با استفاده از دو روش کارشناسی و تحلیل سلسله مراتبی ارزش دهی و وزن گذاری شدند. پس از تلفیق لایه های اطلاعاتی فوق بر اساس ارزش ها و وزن های گرفته شده نقشه نهایی پهنه بندی خطر سیلاب با استفاده از روش های فوق الذکر تهیه گردید. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بیشترین خطر سیلاب در بخش های جنوبی و بالادست حوضه متمرکز شده اند. همچنین با استفاده از داده های هیدرومتری در دوره آماری 1392-1347 ضریب تغذیه برای حوضه های قمصر و قهرود محاسبه گردید. علاوه بر این ضریب رواناب برای فصل های زمستان، بهار و تابستان برای حوضه های مورد مطالعه محاسبه شد که به ترتیب برابر با 0/03، 0/02و 0/26 بدست آمد. همچنین از نرم افزار smada و easyfit برای تعیین تابع توزیع آماری و دوره بازگشت استفاده شد. مهم ترین نوع توزیع آماری برازش داده شده بر داده‎های دبی توزیع لوگ پیرسون تیپ سه بود. ارزیابی کیفی آب های سطحی در حوضه های مورد مطالعه بیانگر این است که مقادیر هدایت الکتریکی و یون های اصلی از بالادست حوضه ها به پایین دست آن ها افزایش پیدا کرده است.