افزایش روز افزون تقاضای انرژی، تغییر ساختار در صنعت برق و محدودیت های فنی و اقتصادی در احداث خطوط انتقال طویل موجب شده تولید پراکنده (dg) جذابیت خاصی در سیستم های قدرت پیدا کند. هدف اصلی طراحی و توسعه شبکه های توزیع، پاسخ به رشد مصرف برق با حداکثر کارایی اقتصادی به نحوی است که قیدها و محدودیت های موجود در سیستم لحاظ گردد. وجود عناصر مختلف در شبکه توزیع موجب شکل گیری متغیرهای تصمیم متعددی می شود لذا مساله طراحی و توسعه این شبکه ها با مشکل مواجه می گردد. با درنظر گرفتن واحدهای تولید پراکنده در سیستمهای توزیع انرژی الکتریکی، گزینه های جدیدتری در طراحی و توسعه این بخش از سیستم قدرت فراهم می آید. در این پایان نامه روش های جایابی منابع تولید پراکنده در شبکه های توزیع از سال 2000 تا آخر 2014 بررسی گردیده است. هدف از جمع بندی، یک تقسیم بندی کلی از روش هاست که نوع جایابی را در شرایط حاضر از دید مدیریت پذیربودن یا نبودن، شرکت کننده در دیسپچینگ یا جدا بررسی می کند و یک دید کلی از تعریف مساله جایابی منابع تولید پراکنده برای بررسی اعتبار و صحت روش جایابی منابع تولید پراکنده ارائه می دهد. اما در بررسی تمامی روش های انجام شده ، مشخص می شود که روش ها، عام بوده و برای هر نیروگاهی می توانند به کار روند و خاص منابع تولید پراکنده نیستند. این روش ها در مکان ها و شرایطی می توانند موثر باشند که امکان جایابی باشد، ولی در شرایط و مکان هایی که منابع تولید پراکنده نسبت به نوع ماهیتی که دارند ( مدیریت ناپذیر بودن ، عدم شرکت در پخش توان ، متعلق بودن به بخش خصوصی ) مستلزم یک سری قرارداد های حقوقی هستند، نمی توان از این روش ها برای جایابی منابع تولید پراکنده استفاده کرد.