پژوهش حاضر با هدف شناسائی رابطه بین خود پنداره و کمرویی با سبک های دلبستگی در دانش آموزان سال سوم راهنمایی شهر دامغان صورت گرفته است. به همین منظور تعداد 152 نفر را که شامل 76 پسر و 76 دختر که میانگین سنی آنان 16/14 می باشد با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند . به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های مقیاسی خود پنداره راجرز ، پرسشنامه کمرویی و پرسشنامه سنجش سبک های دلبستگی استفاده شد . تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام گرفت . نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که همبستگی بین دلبستگی ایمن با کمرویی 13/0 است ولی بین دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با کمرویی 356/-0 و 856/0 ـ که همبستگی بالایی است . همچنین بین متغیر خود پنداره و سبک دلبستگی رابطه معنادار وجود ندارد ، در حالی که بین خود پنداره و کمرویی رابطه ی معناداری وجود دارد 3 درصد از واریانس متغیر وابسته (کمرویی) توسط مقیاس خود پنداره تبیین می شود . در نتیجه می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که سهم سبک دلبستگی اجتنابی و دو سوگرا در کمرویی بیشتر از مولفه های دیگر است و کمرو بودن فرد را می توان تا حدی به نوع سبک دلبستگی فرد نسبت داد .