رشد روز افزون جمعیت، ارتقاء سطح زندگی، توسعه صنایع و کشاورزی از جمله عواملی هستند که افزایش مصرف آب و تولید فاضلاب را باعث شده و موجب آلودگی محیط زیست می شوند. تولید حجم زیاد فاضلاب های صنعتی در صنایع بهره برداری نفت و گاز یکی از مشکلات زیست محیطی مهم در مناطق نفت خیز محسوب می شود. تصفیه فاضلاب های صنعتی با استفاده از مواد منعقد کننده با راندمان بالا می تواند باعث کاهش میزان تاثیرات آلودگی های زیست محیطی ناشی از استفاده مجدد و تخلیه پساب شود. در این تحقیق تاثیر دو ماده منعقد کننده فریک کلراید و سولفات آلومینیوم (آلوم) در تصفیه پساب واحد نمک زدایی شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران به روش جارتست مورد بررسی قرار گرفت. کارایی مواد منعقد کننده مورد استفاده در غلظت های مختلف (5، 10، 15، 20 و 30 میلی گرم در لیتر ) در کاهش مقدار کل جامدات معلق (tss)، اکسیژن خواهی بیولوژیکی (bod5)، اکسیژن خواهی شیمیایی (cod)، روغن و کدورت تعیین و مقایسه گردید. بیشترین درصد کاهش پارامتر های کل جامدات معلق، روغن، کدورت، bod5 و cod برای فریک کلراید به ترتیب در غلظت های 15، 15، 10، 20و30 میلی گرم در لیتر بود. همچنین بیشترین درصد کاهش پارامتر های کل جامدات معلق، روغن، کدورت، bod5 وcod برای سولفات آلومینیوم به ترتیب در غلظت های 20، 30، 30، 20 و30 میلی گرم در لیتر بود. بیشترین تاثیر منعقدکننده فریک کلراید به ترتیب برای پارامتر های کدورت، روغن و کل جامدات معلق و کمترین تاثیر به ترتیب برای پارامتر های cod و bod5 بود. بیشترین تاثیر سولفات آلومینیوم به ترتیب برای پارامتر های روغن، کدورت و کل جامدات معلق و کمترین تاثیر به ترتیب برای پارامتر های cod و bod5 بود. به طور کلی، نتایج نشان داد که ماده منعقد کننده فریک کلراید نسبت به آلوم کارایی بیشتری در کاهش پارامترهای مورد بررسی در تصفیه پساب دارد.