فرش سنندج با طرح ها، رنگ ها و سیستم بافت خاص خود از مهم ترین فرش های غرب ایران به شمار می رود. به نظر می رسد که امروزه دیگر مصرف کنندگان فرش در سنندج فرش های اصیل این شهر مشهور به سنه را کمتر خریداری می کنند و ذائقه ی آنان به سوی مصرف فرش های دیگر مناطق ایران گرایش یافته است. این پژوهش، ضمن تلاش برای شناسایی گونه های فرش موجود در بازار، به ویژه در پی پاسخ به این پرسش است که چه عامل یا عواملی باعث تغییر ذائقه در مصرف کننده ی فرش سنندج شده است؟ چارچوب نظری این بررسی تلفیقی از آرای جامعه شناسان حوزه ی فرهنگ و به ویژه نظریه ی بوردیو در باره ی ذائقه است. روش پژوهش تحلیلی- توصیفی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از روش اسنادی و میدانی استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده ی این است که بین متغیر های زمینه ای به استثنای تأهل؛ و گرایش به خرید فرش کُردی رابطه وجود ندارد، هم چنین بین تبلیغات رسانه ای، هویت های قومی و محیط های معاشرت پذیری، ترجیحات فرهنگی و اجتماعی، از یک سو، و گرایش به خرید فرش کرُدی، از سوی دیگر، رابطه ی معناداری وجود دارد.