عملکرد حالت پایای توکامک مستلزم تولید جریان غیر القایی در محصورسازی مغناطیسی است. خاصیت چنبره ای توکامک سبب تولید جریانی موازی در راستای میدان مغناطیسی می شود . سهمی از این جریان موازی ناشی از خمیدگی خطوط میدان مغناطیسی است . و سهم دیگر ناشی از گرادیان شعاعی فشار الکترون ها می باشد که به آن جریان خود راه انداز می گویند. این جریان در یک رژیم غیر برخوردی (موزی) سهم قابل توجهی از جریان کل پلاسما را به خود اختصاص می دهد. مدل بدون برخورد هیرشمان که فقط در سیستم های دو گونه ای پلاسما (الکترون ها و یک تک یون) و برای همه ی نسبت های ظاهری و در رژیم های کم برخورد معتبر است، یک انتخاب خوب برای بدست آوردن یک برآورد سریع از جریان خود راه انداز در دستگاه های بزرگ با برخورد کم است. مدل هیرشمان از آنجایی که از معادلات جنبشی برای بدست آوردن جریان استفاده می کند، نسبت به مدل گام اتفاقی مدل دقیق تری است و وابستگی ملموس تری نسبت به مدل گام اتفاقی به دما و چگالی دارد. نمودار جریان خود راه انداز را بر حسب شعاع نرمالیزه شده برای هر دو مدل گام اتفاقی و مدل هیرشمان رسم می کنیم.