رنگها و خط کشیهای ترافیکی یکی از مهم ترین علائم راهنمائی و رانندگی (علائم افقی) در تامین ایمنی عبور و مرور در معابر و جاده های درون شهری و برون شهری است. تجربیات و ارزیابی های میدانی نشان می دهد که در مناطق وسیعی از کشور، رنگها و خط کشیهای ترافیکی فاقد دوام کافی برمعابر آسفالتی می باشد. این مسئله، ضمن کاهش ایمنی تردد سبب تحمیل هزینه های گزاف راهداری و تعمیر و نگهداری معابرو جاده های درون شهری و برون شهری می گردد.سه نظریه دراین رابطه وجود دارد: 1-آلودگی هوا و ایجاد رسوب ناشی از آن بر سطح معابر 2-وقوع پدیده قیر زدگی آسفالت معابر 3-عدم وجود مقاومت سایشی لازم در خصوص مصالح سنگی در این پایان نامه، ابعاد مختلف نظریه سوم مورد بررسی قرار خواهد گرفت. بنابراین سئوالات اساسی تحقیق پیش رو عبارتند از: 1-آیا مقاومت سایشی مصالح بر دوام پوشش های رنگی ترافیکی موثر است؟ 2-آیا می توان وسیله ای طراحی و تولید نمود که بتواند دوام پوششهای رنگی بر سطح مخلوط های آسفالتی را پیش بینی و شبیه سازی نماید؟ 3-آیا طرح اختلاط مخلوط های آسفالتی بر مسئله دوام پوششهای رنگی موثر است؟ با بررسی نظریه سوم که مکمل دو نظریه اول و دوم است مهمترین نتایجی که استخراج می شوند به قرار زیرند: الف) در طرح اختلاط آسفالت یکی از عواملی که باید به صورت جدی مدنظر قرار گیرد این است که مصالح سنگی، قیر، فیلر و ترکیبات دیگری که مورد استفاده قرار می گیرد باید به نحوی بهینه شود که تاثیر بسیار مهم آنها بر روی خط کشی که بر روی آنها اجرا خواهد شد مورد توجه جدی قرار گیرد. در این تحقیق این تاثیر دو سویه مخلوط آسفالتی و علائم افقی بر روی هم به اثبات رسید. ب) استفاده از درصد قیر زیاد در مخلوطهای آسفالتی به دلیل نفوذ به سطح رویه سبب کاهش ماندگاری خط کشی، عدم چسبیدن رنگ به سطح آسفالت و یا با حل کردن حلال رنگ در خود باعث تیرگی خط کشی و از بین رفتن بازتاب آن خواهد شد. ج) با در نظرگرفتن درصد فضای خالی مناسب به دلیل جذب قسمتی از قیر، از نفوذ قیر به سطح رویه آسفالتی ممانعت به عمل آمده ماندگاری و بازتاب خوب خط کشی را سبب خواهد شد. این موضوع با استفاده از مصالح تیز گوشه به نحوی جدی ملموس خواهد بود. همچنین استفاده زیاد از مصالح عبوری از الک شماره 200 یعنی ریز دانه و فیلر زیادتر از حد، به دلیل پرشدن فضاهای خالی باعث حرکت و نفوذ قیر به سطح رویه شده کاهش ماندگاری خطوط ترافیکی اجرا شده را سبب خواهد شد. ریزدانه و فیلر مصرفی در حد 8/3 الی 5/4 درصد بسیار مناسب است. هرچند این میزان هم باید در طرحهای مختلف مورد بررسی مجدد قرار گیرد ولی بهتر است از 4 درصد فاصله نگیرد. د) خط کشی بر روی هر دو نوع دانه بندی 19-0 و 25-0 باید با ملاحظاتی در طراحی و طرح اختلاط قیر و مصالح مصرفی باشد. ماندگاری خط کشی ها بر روی آسفالت با دانه بندی 25-0 بیشتر از آسفالت با دانه بندی 19-0 است که این نشان دهنده این است که جهت اجرای آسفالت با دانه بندی 19-0 به دلیل ساختار ریزتر مصالح مصرفی باید تدابیر مناسب تر و بیشتری نسبت به آسفالت با دانه بندی 25-0 اندیشیده شده و به اجرا در آید.

رنگها و خط کشیهای ترافیکی یکی از مهم ترین علائم راهنمائی و رانندگی (علائم افقی) در تامین ایمنی عبور و مرور در معابر و جاده های درون شهری و برون شهری است. تجربیات و ارزیابی های میدانی نشان می دهد که در مناطق وسیعی از کشور، رنگها و خط کشیهای ترافیکی فاقد دوام کافی برمعابر آسفالتی می باشد. این مسئله، ضمن کاهش ایمنی تردد سبب تحمیل هزینه های گزاف راهداری و تعمیر و نگهداری معابرو جاده های درون شهری و برون شهری می گردد.سه نظریه در این رابطه وجود دارد: 1-آلودگی هوا و ایجاد رسوب ناشی از آن بر سطح معابر 2-وقوع پدیده قیر زدگی آسفالت معابر 3-عدم وجود مقاومت سایشی لازم در خصوص مصالح سنگی در این پایان نامه، ابعاد مختلف نظریه سوم مورد بررسی قرار خواهد گرفت. بنابراین سئوالات اساسی تحقیق پیش رو عبارتند از: 1-آیا مقاومت سایشی مصالح بر دوام پوشش های رنگی ترافیکی موثر است؟ 2-آیا می توان وسیله ای طراحی و تولید نمود که بتواند دوام پوششهای رنگی بر سطح مخلوط های آسفالتی را پیش بینی و شبیه سازی نماید؟ 3-آیا طرح اختلاط مخلوط های آسفالتی بر مسئله دوام پوششهای رنگی موثر است؟ با بررسی نظریه سوم که مکمل دو نظریه اول و دوم است مهمترین نتایجی که استخراج می شوند به قرار زیرند: الف) در طرح اختلاط آسفالت یکی از عواملی که باید به صورت جدی مدنظر قرار گیرد این است که مصالح سنگی، قیر، فیلر و ترکیبات دیگری که مورد استفاده قرار می گیرد باید به نحوی بهینه شود که تاثیر بسیار مهم آنها بر روی خط کشی که بر روی آنها اجرا خواهد شد مورد توجه جدی قرار گیرد. در این تحقیق این تاثیر دو سویه مخلوط آسفالتی و علائم افقی بر روی هم به اثبات رسید. ب) استفاده از درصد قیر زیاد در مخلوطهای آسفالتی به دلیل نفوذ به سطح رویه سبب کاهش ماندگاری خط کشی، عدم چسبیدن رنگ به سطح آسفالت و یا با حل کردن حلال رنگ در خود باعث تیرگی خط کشی و از بین رفتن بازتاب آن خواهد شد. ج) با در نظرگرفتن درصد فضای خالی مناسب به دلیل جذب قسمتی از قیر، از نفوذ قیر به سطح رویه آسفالتی ممانعت به عمل آمده ماندگاری و بازتاب خوب خط کشی را سبب خواهد شد. این موضوع با استفاده از مصالح تیز گوشه به نحوی جدی ملموس خواهد بود. همچنین استفاده زیاد از مصالح عبوری از الک شماره 200 یعنی ریز دانه و فیلر زیادتر از حد، به دلیل پرشدن فضاهای خالی باعث حرکت و نفوذ قیر به سطح رویه شده کاهش ماندگاری خطوط ترافیکی اجرا شده را سبب خواهد شد. ریزدانه و فیلر مصرفی در حد 3/8 الی 4/5درصد بسیار مناسب است. هرچند این میزان هم باید در طرحهای مختلف مورد بررسی مجدد قرار گیرد ولی بهتر است از 4 درصد فاصله نگیرد. د) خط کشی بر روی هر دو نوع دانه بندی 0-19 و 0-25 باید با ملاحظاتی در طراحی و طرح اختلاط قیر و مصالح مصرفی باشد. ماندگاری خط کشی ها بر روی آسفالت با دانه بندی 0-25 بیشتر از آسفالت با دانه بندی 0-19 است که این نشان دهنده این است که جهت اجرای آسفالت با دانه بندی 0-19 به دلیل ساختار ریزتر مصالح مصرفی باید تدابیر مناسب تر و بیشتری نسبت به آسفالت با دانه بندی 0-25 اندیشیده شده و به اجرا در آید.