زمینه: تغییرات مستمر در محیط کسب و کار، چگونگی ایجاد نوآوری در سازمان و فراهم نمودن زمینه لازم برای بروز آن را به یکی از دغدغه ای ذهنی برای بسیاری از شرکت ها و به ویژه موسسات دانش بنیان تبدیل کرده است. به همین منظور نظارت بر محیط درون و بیرون سازمان جهت واکنش مناسب به فرصت ها و تهدیدهای محیطی، منجر به استفاده از ابزار هوش رقابتی در سازمان ها شده است و برای مطابقت با این تغییرات محیطی نیاز به اطلاعات، دانش و فرایند یادگیری در سازمان ضروری می باشد. هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تأثیر منابع دانشی بر یادگیری سازمانی و سنجش رابطه و تأثیر یادگیری سازمانی و هوش رقابتی بر نوآوری در شرکت های دانش بنیان می باشد. روش‏شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت علی و از نظر جمع آوری داده ها در زمره مطالعات توصیفی- پیمایشی قرار دارد. جامعه آماری این پژوهش موسسات فناور مستقر در پارک علم و فناوری شیراز می باشد. در نهایت به منظور دستیابی به اهداف پژوهش، تعداد 42 شرکت فناور مستقر در پارک علم و فناوری فارس مورد مطالعه قرار گرفتند و داده های مورد نظر از طریق توزیع پرسشنامه میان کارکنان آن ها که جمعاً 99 نفر بودند، جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها نیز از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. یافته‏ها: یافته ها نشان می دهد، منابع فنی و ساختاری بر یادگیری سازمانی تأثیر مثبت و معناداری دارد، این در حالی می باشد که منابع انسانی و فرهنگی بر یادگیری تأثیر ندارد. یادگیری سازمانی بر هوش رقابتی و نوآوری (فناورانه، اداری و بازار) و همچنین هوش رقابتی بر نوآوری تأثیر مثبت و معناداری دارد. نتیجه‏گیری: نتایج مطالعه حاکی از این است که در میان رابطه های موجود در مدل پژوهش بیشترین اثرات به ترتیب مربوط به تأثیر یادگیری سازمانی بر نوآوری اداری و هوش رقابتی می باشد. همچنین می توان بیان کرد که اگرچه منابع دانشی تأثیر مستقیمی بر نوآوری ندارند اما از طریق مداخله یادگیری سازمانی می توانند بر نوآوری تأثیرگذار باشد. ن