عصر ارتباطات و اطلاعات، با ایجاد تغییر در ماهیت نظام بین الملل، قدرت نرم را در رأس توجه سیاستمداران جهانی، قرار داده است. جمهوری اسلامی ایران نیز، به واسطه کهن بودن و انقلابی بودن، از کشورهای مهم برخوردار از مؤلفه های قدرت نرم به شمار می آید که از طرفی، با در هم آمیختگی آن ها، با سایر ظرفیت هایی چون موقعیت ویژه ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک، یک وضعیت منحصر به فرد تاریخی را، از لحاظ ارتقای جایگاه بین المللی خویش، فراهم کرده است. از آنجا که عموماً اعمال قدرت نرم، با داشتن«مؤلفه های فرهنگی»، یکسان انگاشته و بیشتر به کارکرد داخلی آن، یعنی «انسجام داخلی» توجه شده است، در این پژوهش، بررسی نحوه اعمال قدرت نرم در سیاست خارجی، در راستای هدف ذاتی آن، یعنی «توجه به افکار عمومی جهانی» و «قضاوت شدن توسط مخاطب» به پیش می رود. به طوری که قدرت نرم اعمالی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تحت این گزاره (در قدرت نرم باید دید، دنیا چگونه به ما می نگرد، نه اینکه ما به دنیا چگونه نگاه می کنیم) بررسی گردیده و در نتیجه با ذکر چالش ها، به ارائه راهکار پرداخته شده است. نوشتار حاضر، در چارچوب این سؤال «قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، تا چه میزان بر قدرت بین المللی کشور، تاثیرگذار می باشد؟» به طرح فرضیه ای در قالب «بهره گیری از پتانسیل های قدرت نرم کشور، موجب ارتقای قدرت و جایگاه جمهوری اسلامی ایران، در سطح منطقه و جهان می شود.»پرداخته است. کلیت نوشتار با استفاده از روش «توصیفی- تحلیلی» نوشته شده است.