چکیده مقررات آئین دادرسی کیفری حاوی اصول و قواعد الزام آوری در رابطه با دادرسی های کیفری است. این قواعد از یک سو ترسیم کننده مجرای اصلی و قانونی فرایند مبارزه کیفری علیه مجرم و پدیده مجرمانه بوده و از سوی دیگر بیان کننده اصولی در رابطه با تضمین حقوق شخص یا اشخاصی است که به حق یا ناحق در مظان بزهکاری و مجرمیت قرار گرفته و در انتظار قضاوت عادلانه نظام عدالت کیفری در مورد خود به سر می‎برند. نارسایی در قواعد تضمین کننده حقوق فرد در فرایند عدالت کیفری، میتواند تبعات ناگواری در پی داشته باشد کما اینکه در طی این فرایند دشوار و حساس، حتی ممکن است سر بیگناه بالای دار نیز برود. بنابراین اهمیت فراوان قواعد و اصول مذکور، دقت، توجه و حساسیت ویژه قانونگذار را در وضع این قواعد به کمک می طلبد. از جمله این قواعد مهم، « حق برخورداری متهم از معاضدت و حمایت وکیل مدافع» است. تضمین حق مذکور و تعیین حدود و ثغور آن در قانونگذاری های گذشته تا امروز همواره محل مداقه و چالش جدی میان حقوقدانان و حامیان حقوق متهم از یکسو و مقنن و مقامات قضایی و اجرایی از سوی دیگر بوده و هست. جایگاه حق مذکور در طول قانونگذاری های مختلف و تحت تأثیر مقررات و رویه های بین المللی مدام دستخوش تغییر بوده که از جمله این تغییرات میتوان به قانون جدید آئین دادرسی کیفری مصوب 4/12/1392 اشاره نمود. این پایان نامه به موضوع بررسی تحولات تقنینی جایگاه وکیل در دادرسی های کیفری اختصاص دارد. البته تمرکز اصلی بر روی مقررات فعلی قانون آیین دادرسی کیفری میباشد. رویکردهای نوین این قانون و نقاط ضعف و قوت آن نیز مورد مطالعه قرار میگیرد.