متدولوژی مجموعه ای از روش ها، فنون و ابزارهای تحلیل و طراحی سیستم است که در چهار چوب یک انگاره مدل سازی مبتنی بر یک الگوی مفهومی برای ساماندهی روند توسعه سیستم ها به روشی نظامند به کار بسته می شود. در مدل فرایند تولید و توسعه نرم افزار، مرحله بندی و تجزیه این فرایند به مراحل کوچک تر و مشخصات هر مرحله، مطابق با متدولوژی منتخب برای اجرای پروژه تشریح می شود. فرایندهای تولید و توسعه در هر پروژه نرم افزاری بسته به متدولوژی و مدل انتخابی متفاوت است. هنگامی که در مسئله ای آشفتگی و تلاطم وجود داشته باشد چابکی یکی از کلیدهای حل مسئله می باشد. متدولوژی های چابک، تطبیق پذیر هستند و خودشان را با تغییرات تطبیق می دهند. مدیریت دانش رویکردی است که به سرعت در حال تکامل و پیشرفت است و بر افزایش کارایی و بهبود اثر بخشی فرآیندهای سازمانی، همراه با نوآوری مستمر، توجه زیادی دارد. نیاز به مدیریت دانش، از این واقعیت سرچشمه می گیرد که دانش در عملکرد سازمانی و دسترسی به مزیت رقابتی پایدار، عنصری مهم تلقی می شود. متدولوژی های چابک بر روی دانش نهان تکیه می کنند که با تیم کاری مرتبط می باشد. برای مدیریت دانش کارآمد، هر دو دانش نهان و آشکار الزامی است. چالش واقعی مدیریت دانش در توانایی تشخیص و تسخیر دانش نهان است به طوری که در هنگام نیاز قابل بازیابی باشد. دانش نهان که در پروژه های چابک مورد استفاده قرار می گیرد قابل ثبت و انتقال نیست و تشخیص، تصرف و انتقال دانش مشکل می باشد. مدیریت دانش در پروژه های چابک شامل تصرف دانش، تجربیات با ارزش افزوده گروه کاری، آسان کردن بازیابی دوباره و نگهداری آن به عنوان دارایی تیم پروژه است. در این پایان نامه در ابتدا به مفهوم متدولوژی های سبک و سنگین و مقایسه آن ها و در ادامه به مفاهیم توسعه نرم افزارهای چابک و مقایسه انواع متدولوژی های چابک و توصیف یکی از پرکاربردترین آنها، پرداخته شده است. پس از آن در این پایان نامه به تشریح مفاهیم مدیریت دانش و مقایسه انواع مدل های آن پرداخته شده است. در مرحله بعدی سعی بر توصیف مدل نانوکا و تاکوچی به عنوان مدلی که بر دانش های نهان و آشکار استوار است پرداخته شده است. در انتها یک روش که ترکیبی از متدولوژی سریع، که تمام خصوصیات چابکی را در خود دارد و مدل نانوکا و تاکوچی، ارائه می دهیم. که این روش، راهکاری برای تبدیل دانش تیم درگیر پروژه(سرمایه انسانی) به دارایی مشترک سازمانی (سرمایه فکری ساختاری) است که بازگشت سرمایه تا حد قابل قبولی تضمین می گردد. در واقع با این روش اقداماتی را انجام می دهیم تا پروژه، سریع تر و هدفمندتر و اثربخش تر به اهداف خود برسد و جهت اثبات مدل ترکیبی به ارزیابی آن توسط دو تیم توسعه نرم افزار، قبل و بعد از اجرای این مدل پرداخته شده است.