می توان به پدیدارشناسی به عنوان یکی از مکاتب اصلی قرن بیستم اشاره کرد. کریستین نوربرگ شولتز و یوهانی پالاسما از جمله تاثیرگذارترین وبرجسته ترین پدیدارشناسان معماری هستند،یوهانی پالاسما و نوربرگ شولتز معتقد به ازدست رفتن قدرت ارتباطی معماری و بحران معنا در دوران معاصر می باشند وپدیدارشناسی می تواند سبب ایجاد محیطهای واجد معنا و فراخوانی حس مکان شود.حس مکان به معنای ویژگی خاص یک مکان است، ویژگی که با موقعیت، محیط، حال و هوا و فرهنگ رابطه دارد. ازدیدگاه نوربرگ شولتز حس مکان از طریق جهت یابی و شناسایی برای انسان قابل درک است واز دیدگاه یوهانی پالاسما با توجه به مشارکت حواس نه تنها با چشم، بلکه با گوش، بینی، پوست و زبان تجربه شوند. در معماری معاصر با توجه به رشد تکنولوژی وغالب بودن آن ،حضور روح مکان در معماری کم رنگ تر شده است و تکنولوژی در دست معمار برای بیان اهداف نمی باشد، بلکه غالب است. هدف از این پژوهش بررسی و مطالعه این دو متغیر می باشد.آیا می توان این دو متغیر را دریک راستا برای یک هدف به کار گرفت وآیا دیالکتیک این دو متغیر امکان پذیر می باشد.در این راستا مطالعات انجام شده به صورت روش تحقیق کیفی به صورت توصیفی-تحلیلی و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و در بخش دیگر به صورت طراحی پرسشنامه با توجه به نظریات شولتز، پالاسما و هایدگربوده است. مورد مطالعه فرهنگسرای نیاوران می باشد.می توان از پژوهش حاضر اینگونه نتیجه گرفت که، ساختار اصلی باغ نیاوران برمبنای باغ ایرانی می باشد. که یکی از عوامل تاثیر گذار در شناسایی (این- همانی) را می توان محور باغ ایرانی لحاظ نمود. عامل جهت یابی با توجه به توپوگرافی گرایش مثبت داشته است.دو عامل تاثیر گذار حس مکان یعنی جهت -یابی و شناسایی در فرهنگسرای نیاوران رابطه مثبت داشته اند.گرایش به حواس دیگر غیر از حس بینایی در فرهنگسرای نیاوران مثبت است.تکنولوژی (مصالح) به کار رفته اگرچه در زمان خود معمار تکنولوژی سخت بوده است ولی می توان گفت، تکنولوژی با عناصر سنتی تلطیف شده و برای مخاطب قابل درک و به تکنولوژی نرم گرایش دارد. بنابراین دیالکتیک حس مکان و تکنولوژی در فرهنگسرای نیاوران رابطه مثبت دارند و تکنولوژی رام و اهلی در دست معمار برای بیان اهداف می باشد و جنبه تعرض به مکان گرایش منفی دارد.بنابراین دیالکتیک حس مکان و تکنولوژی می تواند ایجاد شود.