پل ها یکی از عناصر مهم استراتژیک در راه ها میباشند که خرابی ها و آسیب های آن می تواند یک محور را از سیرویس دهی بیاندازد و عبور و مرور را در آن مختل نماید با توجه به اینکه در سال های اخیر محورهای زیادی توسعه یافته است. و به موازات آن پل های متعددی نیز احداث شده است لذا حفظ نگهداری این پلها باید طی یک برنامه ریزی صحیح صورت پذیرد. همچنین که احداث یک پل به پایان می رسد و اما حفظ نگهداری این پل باید عملیات نگهداری از آن آغاز گردد. برای پل هایی که در یک سیستم شبکه در کشور با استان ساخته شده اند برای پل های آسیب دیده و دارای خرابی در آن باید یک اولویت بندی اقداعات برای مدیریت نگهداری و تعمیر آنها انجام گردد. این امر مستلزم دانش کافی در موارد لازم در بازرسی ها از پل ها در شناخت مکانیز خرابی ها و روش های صحیح نگهداری و مرمت می باشد. در این راستا جهت اولویت بندی اقدامات در مدیریت نگهداری و تعمیر پل ها ابتدا باید بازرسی درست و حسابی صورت گرفته و مکانیزم خرابی ها را بررسی نموده و روشهای تعمیر و نگهداری مناسب طرح گردد. با توجه به پل های موجود در کشور و آسیب متداول در آنها و هدف تحقیق مبنی بر شناسایی شاخصها ی موثر و بعد از آن انتخاب روش مناسب برای اولویت بندی اقدامات در مدیریت نگهداری و تعمیر پل ها سه بخش قابل بررسی است. 1-1- وظایف روش های متداول بازرسی انواع پل ها شرح می گردد. فرض آشنایی با اجزاء پل ها، علائم بارزشناسایی انواع خرابی ها که همان شاخص های موثر هستند. مشهود می گردد. این بحث با بهره گیری از تجربیات سال های متمادی کارشناسان خبره فرم های خاصی در زمینه بازرسی پل ها تهیه گردیده است و مسئولین جهت امور بازرسی منظم پل ها و وضعیت بهره دهی آن ها را مشخص می نمایند. [(نحوه تهیه فرم و قسمت ها اجزایی آن که پس از کسب نظر از خبره ها بدست آمده در بحث روش تحقیق) توضیحات بیشتری ارائه می گردد»] پس از انتخاب فرم شاخص ها و متغیرها موثر در اولویت بندی اقدامات در مدیریت نگهداری و مرمت پل ها و پر کردن این فرم ها که برای قسمت تابلیه و قسمت کوله و بایه های مبانی- دیوار هدایت آب- تکیه گاه و مهندسی رودخانه تهیه و تنظیم می گردد. و برای هر قسمت از اجزایی مختلف پل یک یا چند دهانه یک عدد اختصاص می یابد که به عدد سلامت اجزایی پل می باشد. 1-2- با توجه به عدد سلامت اجزایی پل با عنایت به وضعیت کیفی آن ها و اعمال ضرایب مشخصی به عنوان پایداری ابن احزاز و در نهایت میزان پایداری کلی پل ها مشخص می گردد که عدد سلامت کل پل موسوم است. 1-3- با تعیین این عدد نه تنها می توان لزوم نگهداری پل های بزرگ را یادآوری کرد و نوع و سطح عملیات لازم جهت نگهداری آن پیش بینی کرد و دورنمایی از وضعیت بهره برداری پل را ارائه نماید. این عمل در سطح شبکه کشور یا استان این قابلیت را دارد که اولویت بندی اقدامات در مدیریت نگهداری و تمیر پل ها را در سطح شبکه مشخص نماید.