اهداف این تحقیق، بررسی چگونگی استفاده ی ساکنین سکونتگاه های غیررسمی از فضای شهری محله شان و نحوه ی انجام انواع فعالیت های ضروری، انتخابی و اجتماعی شان در فضای شهری و هم چنین بررسی قابلیت ها و محدودیت های درونی سکونتگاه های غیررسمی و کشف سرمایه های اجتماعی درونی آن ها می باشند. ضرورت های انجام این تحقیق نیز مشکلاتی است که در نتیجه ی نادیده گرفتن شیوه ی زندگی ساکنین سکونتگاه های غیررسمی در شهرها به وجود آمده است. سوال اصلی این تحقیق این است که قابلیت ها و محدودیت های سکونتگاه غیررسمی نمونه ی موردی در استفاده از فضای شهری شان چیست و ساکنین چگونه از فضای شهری شان استفاده می کنند؟ روش تحقیق از نوع تبیینی بوده و هم چنین یک تحقیق توصیفی به شمار می رود. تعداد 201 پرسشنامه ی سنجش مکان، نیز با توجه به جدول نمونه گیری مورگان با روش نمونه گیری احتمالی تصادفی ساده در محل توزیع با روش تحلیلی آماری spss تحلیل شده اند. نتایج حاکی از آن است که ساکنین بسیاری از فعالیت های ضروری شان را به دلیل محدودیت های داخل منزل و هم چنین میل به برقراری تعاملات اجتماعی، در فضای شهری محله شان انجام می دهند. چگونگی انجام فعالیت های انتخابی آنان نیز معمولأ به صورت گروهی صورت می گیرد. هم چنین فعالیت های اجتماعی در این فضا بسیار بالاست که نشان از میل بالای ساکنین به تعاملات اجتماعی دارد. بالا بودن میزان فعالیت های اجتماعی، به عنوان خروجی فعالیت های ضروری و انتخابی، نشان از عملکرد مناسب فعالیت های ضروری و انتخابی در فضای شهری دارد. در نتیجه، فضای شهری این سکونتگاه غیررسمی، علی رغم کمبودها و کاستی هایی که توسط نگارنده بررسی شده اند، در انجام فعالیت های شهری به درستی و به خوبی عمل می کند که دلیل آن بر اساس تحلیل های انجام شده، وجود سامانه های حمایتگر اجتماعی قوی میان ساکنین است. در کل، در این سکونتگاه ها، استفاده از فضای شهری به دلیل محدودیت ها و هم چنین توانمندی های اجتماعی و قابلیت هاشان، یک ضرورت اجتماعی برای بقا و نیاز محسوب می شود نه یک پدیده ی غیر قابل پیش بینی.