سالیان طولانی پس از تماس گروهی از رزمندگان ایرانی با گاز تاولزای سولفورموستارد در جنگ عراق بر علیه ایران، راه های هوایی ریه این افراد درگیر شرایط التهابی می باشد. در نواحی التهابی، بعضی از بیومارکرهای سرم و آنزیم ها ی مخرب حضور دارند. گروهی از این آنزیم ها که در نواحی التهاب به شکل فعال حضور دارند ماتریکس متالوپروتئاز ها (mmps) می باشند. بنا به بعضی گزارش ها در مورد مارکرهای سرمی و عوارض خارج ریوی مواجهه با گاز سولفور موستارد، به نظر می رسد وضعیت التهابی در این بیماران فراتر از بافت ریه نمود یافته است و در سطح سیستمی نیز اتفاقاتی در جریان است. در این مطالعه هدف بر این بوده است که فعالیت دو آنزیم mmp9 و mmp2 در مصدومین مواجه شده با گاز سولفورموستارد، افراد دارای بیماری انسدادی مزمن ریوی که به جهت نمای کلینیکی و فرایند های پاتوژنز شباهتی نسبی با آنها دارند، و نیز افراد سالم مقایسه شوند. فعالیت دو آنزیم mmp9 و mmp2 به روش ژلاتین زایموگرافی در سه گروه افراد مقایسه شد و مشخص شد که فعالیت mmp9 در افراد بیمارcopd و مواجه با گاز سولفورموستارد نسبت به افراد سالم افزایش معنی داری دارد در حالی که این افزایش در فعالیت mmp2 معنی دار نمی باشد. تغییرات در این آنزیم های پروتئازی را بایستی با تغییرات دیگر مارکر های التهابی که مطالعات مختلف نشان داده اند در یک پنجره دید. با این نگاه، مشاهدات ما گویای فعال بودن فرایند های التهابی-تخریبی و ترمیمی است که برای تشخیص غالب بودن هر کدام از فرآیندها یا در تعادل بودن هر دو فرآیند لازم است که بررسی این مارکر ها در ارتباط با شدت بیماری در یک مطالعه با جامعه آماری بالا انجام گردد.