مقدمه: نظر به ماهیت زیستی-روانی و اجتماعی کمردرد و تأثیر آن بر سلامت روان، این پژوهش با هدف طراحی و ارزشیابی بسته آموزشی سلامت روان در پرستاران مبتلا به کمردرد شاغل در بیمارستان ولیعصر(عج) انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی شاهد دار می باشد. جامعه آماری آن 84 نفر از پرستاران و بهیاران مبتلا به کمردرد مزمن شاغل در بیمارستان ولیعصر تهران است. افراد به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه شاهد و مداخله تقسیم شدند. در پژوهش از چهار ابزار استفاده شد. پرسشنامه دموگرافیک و سنجش درد، بخش سلامت روان پرسشنامه کیفیت زندگیsf-36 و پرسشنامه روانشناختیdass-21، توسط افراد مطالعه پر شد. گروه مداخله طبق برنامه آموزشی طراحی شده آموزش دیدند. پس از 3 ماه مجددأ پرسشنامه های درد، بخش سلامت روان پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه روانشناختیdass-21 توسط افراد دو گروه تکمیل شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تعداد افراد در هر گروه 42 نفر بود. میانگین سنی گروه مداخله 2/8±32 و گروه شاهد 4/7±5/31 سال بود. دو گروه در ابتدای مطالعه از نظر متغیرهای مطالعه مقایسه شده و اختلاف معنادار نداشتند(05/0<p). میانگین بعد نشاط پس از مداخله در گروه مداخله از 99/17±64/64 به 95/11±26/77، بعد سلامت روان از 44/17±28/70 به 29/9±95/80، بعد محدودیت نقش بدلیل مشکلات روانی از 54/42±28/64 به 36/24±30/87 و بعد عملکرد اجتماعی از 11/22±64/69 به 41/12±11/85 افزایش یافت که همه اختلافات با 001/0 p<معنادار بود. همچنین میانگین استرس از 93/4±52/15 به 73/4±52/9، اضطراب از 68/3±73/17 به 43/4±76/9 و افسردگی از 18/4± 66/17 به 06/4±45/10 کاهش یافت که همه اختلافات با 001/0 p< معنادار بود. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که با طراحی برنامه آموزشی می توان از ایجاد یا تشدید کمردرد پرستاران و بهیاران جلوگیری کرد. واژه های کلیدی: کمردرد مزمن، پرستاران، سلامت روان، مداخله آموزشی