هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه بین آموزش ضمن خدمت بارضایت شغلی وعملکرد رانندگان برون شهری شیراز بوده است. این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از حیث روش توصیفی – همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش400 نفررانندگان برون شهری شهر شیراز درسال 1393 بوده اند که ازاین تعداد 100نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند .ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل سه پرسشنامه ضمن خدمت شهامت (1393)، عملکرد پاترسون ( ترجمه ساعتچی 1389) ورضایت شغلی اسمیت (1969) است . تحلیل داده ها بااستفاده ازآزمون همبستگی پیرسون ورگرسیون همزمان نشان داد که بین آموزش ضمن خدمت با عملکرد شغلی و رضایت شغلی رابطه مثبت ومعنا داری وجود دارد. وبین مولفه آموزش ضمن خدمت با ابعاد رضایت شغلی (ارتقاء وسرپرستی) رابطه مستقیم ومعناداری دارد . همچنین آموزش ضمن خدمت قادر به پیش بین رضایت شغلی و عملکرد شغلی می باشد. کلید واژه ها :آموزش ضمن خدمت ، عملکرد ،رضایت شغلی ورانندگان برون شهری