این پژوهش به "بررسی نقش پایگاه اجتماعی زنان و تأثیر آن بر جامعه پذیری فرزندان" می پردازد. زنان و مادران بطور غیرمستقیم بر روی فرزندان تأثیر می گذارند، زیرا کودکان مادران خود را الگو قرار می دهند. هدف اصلی آن این است که پایگاه اجتماعی زنان چه تأثیری می تواند بر جامعه پذیری فرزندان داشته باشد. چارچوب نظری این پژوهش از نظریات نظریه پردازانی چون امیل دورکیم در زمینه اجتماعی شدن و پایگاه اجتماعی ماکس وبر استفاده شده است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی و طرح تحقیق آن مقطعی می باشد. جامعه آماری زنان شاغل 45-28 ساله در معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور که فرزندان آنها بین 6 تا 18 ساله می باشند که با استفاده از روش تمام شماری تعداد 86 نفر بدست آمده است و ابزار اصلی پرسشنامه می باشد و برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده گردید. پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات، نتایج بدست آمده بین پایگاه اجتماعی مادر با میزان جامعه‏پذیری فرزندان رابطه‏ی معناداری را نشان نداد. پایگاه اجتماعی مادر وابسته به متغیرهایی مانند درآمد، تحصیلات و شغل است، در صورتی که فرزندان از رابطه‏ای که با مادر خود دارند، الگوهای رفتاری وی در خانه و حتی شیوه‏ی صحبت کردن وی در فرایند جامعه‏پذیری تاثیر می‏گیرند. سنجش متغیر پایگاه اجتماعی زنان با این گویه‏ها نشان داد که بیشتر زنان دارای پایگاه اجتماعی متوسطی در جامعه هستند. با توجه به نتایج بدست آمده بیشتر فرزندان در خانواده‏هایی زندگی می‏کنند که هم پدر و هم مادر سرپرست آنها هستند و این نشان می‏دهد که هنوز حفظ کیان خانواده یکی از اولویت‏های مهم اعضای جامعه برای نگهداری از کودکان است و خانواده بیشترین تأثیر را در جامعه پذیری فرزندان دارد.