اثر مخارج دولت (به عنوان موثرترین ابزار سیاست مالی) بر مصرف خصوصی(به عنوان بزرگترین و باثبات ترین جزء تقاضای کل) همواره مورد توجه محققین اقتصادی بوده است. هدف از این تحقیق بررسی آن است که آیا اساساً در کشور ایران مخارج دولت بر مصرف خصوصی تاثیرگذار است و آیا این اثر خطی است یا غیر خطی. بدین منظور سعی شده است با استفاده از آمار سری زمانی سالانه اقتصادی ایران در دوره ی 1390 – 1360 به روش رگرسیون آستانه ای رابطه ی این دو متغیر مورد کنکاش علمی قرار گیرد. در گام نخست، نتایج حاصل از برآورد مدل به روش حداقل مربعات معمولی حاکی از وجود اثر مستقیم متغیر سهم مخارج دولتی از تولید ناخالص داخلی بر لگاریتم مصرف خصوصی سرانه حقیقی است. در واقع می توان گفت در دوره مورد بررسی در ایران، رهیافت کینزی مبنی بر مکمل بودن مخارج دولتی و مصرف بخش خصوصی تأیید می گردد. در گام بعدی به منظور بررسی وجود اثر غیر خطی، مدل به روش رگرسیون آستانه ای تخمین زده شده است. با توجه به نتایج حاصل از تخمین آستانه ای، وجود اثر غیر خطی میان متغیر مخارج دولتی و مصرف خصوصی رد می گردد.