به¬زعم صاحب نظران، توسعه¬ی مطلوب، توسعه¬ایی است که رضایتمندی جامعه را در پی داشته باشد. در تعریف رضایتمندی آمده است: رضایتمندی داشتن احساس خوشایند از حسن انجام امور، پس از ارزیابی نتایج فعالیت¬ها و کارهای انجام شده و نیز سهیم بودن در برنامه¬هاست. به اعتقاد اندیشمندان و صاحب نظران توسعه و بویژه علوم سیاسی و اداری، اگر دولت¬ها و حکومت¬ها نتوانند نیازها و خواسته¬های مادی و معنوی و علی الخصوص رضایت شهروندان را برآورده سازند، بحران¬های مختلفی از قبیل بحران اعتماد عمومی، مشروعیت، مشارکت عمومی و هم¬گرایی در جامعه ایجاد می¬شود، که قهراً ضمن تقلیل کارایی و اثر بخشی نظام سیاسی اداری، موجب بروز گسست در فرایند توسعه خواهد شد. بر این اساس آگاهی از برداشت و نگرش¬های مشتریان در مورد عملکرد هر سازمان تا حد زیادی به تصمیم گیری بهتر در سازمان مورد نظر کمک می¬کند. بر این اساس، در پژوهش حاضر، با رویکردی تبینی- تحلیلی به ارزیابی میزان رضایتمندی از عملکرد دهیاری¬ها در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی – فیزیکی پرداخته و به قابلیت و ظرفیت مدیریتی، این نهاد مردمی در روستا، از نظر سه گروه مسئولین، اعضای شورای اسلامی و مردم می-پردازد، نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده¬ها و اطلاعات با توجه به آزمون اسپیرمن و پیرسون نشان می-دهد: که میزان رضایتمندی در روستاهای مورد مطالعه متفاوت است، هم¬چنین در بعد اجتماعی ضریب بدست آمده بین (0/253 و 0/668)، در بعد کالبدی فیزیکی بین (0/304 تا 0/633) و اقتصادی بین (0/287 تا 0/633) که نشان دهنده رابطه معنادار بین این سه گروه است.