بدون شک فرش یکی از مظاهر اصلی و بسیار حائزاهمیت هنر ایران است و حضور آن را گاه کم رنگ و گاه پررنگ می توان در طول تاریخ پرفراز و نشیب ایران ،مستقیم یا غیرمستقیم مشاهده نمود . اما با وجود این حضور قدرتمند وپر اهمیت درساختارهنر ایران، تعداد منا بع مکتوب معتبر پیرامون آن به سختی از تعداد انگشتان دست فرا تر می رود. ضمن آنکه این منا بع نیز بیشتربه جنبه های توصیفی فرش های مناطق مختلف می پردازند تا به جنبه های تحلیلی آن. بر اساس نگرشی تحلیلی ،به فرش می توان ازجنبه ها و زوایایی گوناگون نگریست.از جمله این جنبه ها بررسی و تحلیل نقش شناختی عناصر تشکیل دهنده نقشه ی فرش است که می تواند مورد توجه واقع شود. بدون شک پی بردن به نیٌت اصلی خالق یا راز حقیقی چرایی شکل گیری بسیاری از این گونه نقوش ،دشواروشاید نا ممکن به نظربرسد اما حد اقل با طرح مجدد سوالاتی پیرامون آنها می توان از مطلق نگری به آنها خودداری کرد. تحلیل نقش پرنده در دست بافته های زاگرس مرکزی نشانگر برخی نقایص در تحلیل های پیشین صورت گرفته پیرامون نقوش قالی ایران است. تحلیل نماد شناختی تنها در صدد نسبت دادن مفاهیمی غیر مادی به نقوش و بیان آنها به عنوان عناصر و المانهای معنوی و غیر زمینی است .