زلزله را می توان ارتعاشات پوسته زمین در اثر آزاد شدن انرژی ذخیره شده در پوسته معرفی کرد.زلزله باعث می شود سطح زمین در تمام جهات تکان بخورد. تکان هایی که در امتداد موازی با سطح زمین هستند بیشترین خسارات را بر سازه ها وارد می کنند؛ زیرا سازه ها به دلیل این که برای بارهای قائم طراحی می شوند حرکات قائم ناشی از زلزله را می توانند تحمل کنند،اما این مقاومت را نسبت به نیروهای افقی ندارند؛ بنابراین در طراحی آنها باید اثرات مهیب زلزله را به صورت نیروهای افقی تصویر نمود ]1[. ناپیوستگی ایجاد شده در حرکت دو سمت یک کمربند باریک از زمین در زلزله های بزرگ، گسل نامیده می شود. از لحاظ تقسیم بندی هندسی، گسلها به انواع امتداد لغز، شیب لغز و مورب لغز و بر اساس زاویه شیب به انواع گسل های پر شیب، کم شیب و عمودی و همچنین بر اساس حرکت ظاهری به گسل های عادی یا مستقیم و رانده یا معکوس تقسیم می شوند ]7[. شکست گسل و رسیدن آن به سطح زمین باعث می شود که دو طرف گسل نسبت به هم به طور نسبی جابجا شوند، این جابجایی که از چند سانتی متر تا چند متر متغیر است، به طور ناگهانی اتفاق افتاده و برای سازه های بنا شده در اطراف گسل خطرات جدی را به همراه دارد. در جهت کاهش اثرات تخریبی زلزله بر روی سازه ها استفاده از سیستم های مقاوم در برابر زلزله پیشرفت چشمگیری داشته است.