در کشورهای مختلف اعم از توسعه یافته و در حال توسعه، سیستم اقتصادی همواره در جدال و کشمکش مداوم با بحران ها و آفات متنوع است که ثبات اقتصادی کشورها در گرو اتخاذ سیاست های صحیح جهـت برخورد با آن هاست. پدیده تورم از مهم ترین معضلاتی است که دامن گیر اغلب نظام های اقتصادی گشته است. این پدیده که با عنوان رشد مستمر، متناسب و همه گیر قیمت ها تعریف می شود، در صورت عدم نظارت و کنترل دائم، باعث لطمات عمیق اقتصادی، سیاسی و حتی اجتماعی خواهد شد. اختلال در سیستم قیمت-گذاری، کاهش آهنگ رشد اقتصادی، افزایش شکاف طبقاتی، کاهش رقابت پذیری کالاهای داخلی با محصولات وارداتی، ظهور مشاغل کاذب و ناهنجاری های سیاسی تنها گوشه ای از این لطمات احتمالی است. گستردگی و چند وجهی بودن دامنه تأثیرات تورم سبب می شود که تصور کنترل آن بدون بازشناسی عوامل موثر بر نرخ تورم دور از منطق باشد. این امر سبب شده است که تلاش های بسیاری جهت استخراج و معرفی فاکتورهای تأثیرگذار و سپس گردآوری آن ها در قالب مدل های تورم صورت پذیرد. مدل های متنوعی که هریک به نوبه خود سعی در توضیح چگونگی افزایش نرخ تورم در یک سیستم اقتصادی دارند. این رساله سعی دارد با دخیل نمودن متغیر "پرداخت نقدی یارانه ها" تحت عنوان "نرخ رشد درآمد سالانه کل افراد جامعه با احتساب پرداخت نقدی یارانه ها از سال 1389" در یک مدل تورم، تأثیر این سیاست را بر نرخ تورم، در کنار سایر متغیرهای شناخته شده طی سال های 1391-1357 بررسی نماید. با این هدف رابطه ی بلندمدت نرخ تورم و متغیرهای مذکور به روش ardlتخمین زده می شود. بر اساس تفسیر نتایج حاصل از برازش مدل، متغیر رشد تولید ناخالص داخلی تأثیرگذارترین متغیر بر نرخ تورم می باشد و متغیرهای نرخ رشد نقدینگی، نرخ رشد قیمت کالاهای وارداتی، نرخ رشد درآمد کل افراد با احتساب پرداخت نقدی یارانه ها و رشد نرخ ارز به ترتیب متغیرهای تأثیرگذار بر نرخ تورم پس از رشد تولید ناخالص داخلی می باشند. اگرچه تأثیر متغیر مورد بررسی این مطالعه چندان چشم گیر نمی باشد با این حال از معناداری بالایی برخوردار می باشد.