به خاک هایی که بر اثر افزایش رطوبت (با یا بدون بار اضافی) کاهش حجم زیادی متحمل می شوند، خاک های رمبنده می گویند. این خاک ها دارای حساسیت بالا، پیوند ضعیف بین ذرات، وزن مخصوص کم یا نسبت تخلخل بالا هستند که باعث رمبندگی در آن ها می شود. در این پژوهش، قابلیت رمبندگی خاک های شرق شهر بیرجند (محدوده بین بلوارهای امام رضا (ع)، شهید صیاد شیرازی و شهید ناصری) در اثر افزایش رطوبت بررسی شده است. برای این کار، ابتدا گزارش مطالعات ژئوتکنیکی پروژه های محلی مورد بررسی قرار گرفت. سپس برای بررسی صحت داده های موجود و جبران کاستی ها، مطالعات صحرایی و آزمایشگاهی انجام شد. در این مطالعات، پنج نمونه سطحی و یک نمونه از عمق چهارمتری سطح زمین به روش بلوک دست نخورده اخذ گردید و بر روی آن ها آزمایش های دانه بندی و هیدرومتری، حدود اتربرگ، چگالی ذرات، درصد رطوبت اولیه و وزن مخصوص خشک، تحکیم منفرد و تحکیم مضاعف انجام شد. برای تعیین قابلیت رمبندگی خاک ها در منطقه مورد مطالعه بر اساس نتایج حاصل از مطالعات ژئوتکنیک، معیارهای کیفی و روابط موجود عملکرد مناسبی نداشتند. بنابراین بر مبنای 350 نمونه گردآوری شده از مقالات مختلف، رابطه جدیدی برای تخمین قابلیت رمبندگی با استفاده از روش رگرسیون خطی چندگانه به دست آمد که عملکرد نسبتاً خوبی در تعیین قابلیت رمبندگی داشت. با استفاده از این رابطه و بر مبنای نتایج حاصل از مطالعات ژئوتکنیک، درجه رمبندگی در منطقه موردمطالعه در حد متوسط به پایین تعیین شد.