امروزه استفاده ازسیگنال مغناطیسی بارک هاوزن به عنوان یک آزمون غیرمخرب برای بررسی ویژگی-های متالورژیکی در مواد فرومغناطیس جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. سیگنال بارک هاوزن نوعی سیگنال مغناطیسی است که در اثر پرش برگشت ناپذیر دیواره های حوزه های مغناطیسی در مواد فرومغناطیس بوجود می آید. این سیگنال با توجه به ماهیت خود تحت تأثیر عوامل متالورژیکی مختلفی می باشد. یکی از این عوامل، تغییرات ریزساختاری حاصل از تغییرشکل مومسان است. اثر متقابل مرزدانه و دیواره حوزه های مغناطیسی که یک عامل ریزساختاری است، با استفاده از سیگنال بارک-هاوزن قابل بررسی است. در این پژوهش با اعمال کار سرد، تغییرشکل مومسان و انجام فرایند آنیل در محدوده دمایی 500 تا oc570 به بررسی اثر شروع و پایان تبلور مجدد بر سیگنال مغناطیسی بارک هاوزن در یک فولاد ساده کربنی پرداخته شده است. با پردازش منحنی های اثرانگشت، کمیت-های بیشینه ارتفاع منحنی، پهنای پیک در نصف بیشینه ارتفاع و موقعیت میدان بررسی شد. نتایج نشان داد که بیشینه ارتفاع منحنی ها با افزایش زمان آنیل، تا شروع تبلور مجدد کاهش یافته و سپس با شروع تبلورمجدد ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. تغییرات مشابه برای پهنای پیک مشاهده شد که تأییدی بر نتایج بدست آمده است. با بررسی کمیت موقعیت میدان این نتیجه بدست آمد که این کمیت با افزایش زمان آنیل، کاهش می یابد که دلیل آن تأثیر عوامل قفل کننده در حرکت دیواره حوزه های مغناطیسی می باشد. بررسی تغییرات درصد تبلورمجدد و تغییرات سختی با موقعیت میدان نشان داد مقدار موقعیت میدان با افزایش درصد تبلور مجدد افزایش یافته و موقعیت میدان با افزایش مقدار سختی کاهش می یابد. نتایج حاصل نشان داد که سیگنال بارک هاوزن می تواند به عنوان یک روش غیر مخرب در تعیین وقوع تبلورمجدد در فولاد بکار رود.