آزمایش حاضر به منظور بررسی اثرات سطوح بالای گندم در جیره مرغ های تخم گذار مکمل شده با مولتی آنزیم بر عملکرد و کیفیت تخم مرغ انجام شد. در مجموع از 144 قطعه مرغ تخم گذار های لاین در یک دوره تولیدی 8 هفته ای در سن 26- 33 هفتگی استفاده شد. طرح آزمایشی مورد استفاده، طرح کاملا تصادفی بود. از 8 تیمار آزمایشی، هر تیمار با 6 تکرار و هر تکرار با 3 قطعه پرنده استفاده شد. گروه های آزمایشی شامل: 1- 30 درصد گندم آسیاب شده بدون آنزیم (شاهد)، 2- شاهد + 500 ppm آنزیم، 3- 30 درصد دانه کامل گندم بدون آنزیم، 4- 30 درصد دانه کامل گندم + 500ppm آنزیم، 5- 46 درصد گندم بدون آنزیم، 6– 46 درصد گندم + 500 ppmآنزیم، 7- 69 درصد گندم بدون آنزیم، 8– 69 درصد گندم + 1000ppm آنزیم. طی هفته های آزمایش تخم مرغ های تولیدی هر قفس به صورت روزانه جمع آوری و توزین شدند. از اطلاعات به دست آمده و از طریق فرمول های محاسباتی مربوطه شاخص های کمی شامل درصد تولید، وزن و توده تخم مرغ، ضریب تبدیل و مصرف خوراک به صورت هفتگی محاسبه شد. در هفته های ششم، هفتم و هشتم به طور تصادفی از هر تکرار دو عدد تخم مرغ انتخاب و از آنها جهت ارزیابی کیفی تخم مرغ ها استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر تیمارها بر عملکرد تولیدی معنی دار نبوده است (05/0<p). اثر تیمارها بر ضخامت پوسته، مقاومت پوسته و رنگ زرده، معنی دار بود (05/0>p)، بیشترین و کمترین ضخامت پوسته تخم مرغ به ترتیب به سطوح 46درصد گندم + 500ppm مکمل آنزیم و 30 درصد دانه کامل گندم بدون آنزیم تعلق گرفت. میزان کلسترول زرده و سرم تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند (05/0<p). با افزایش نگهداری نمونه ها در دمای انکوباتور، افزایش میزان پراکسیداسیون چربی های زرده مشاهده شد. مکمل آنزیم باعث کاهش میزانmda زرده در مقایسه با زرده گروه های بدون آنزیم شد. افزودن سطوح بالای گندم به جیره مرغ های تخم گذار بر عملکرد، کلسترول زرده و سرم تاثیر منفی ندارد و از نظر اقتصادی باعث کاهش هزینه های خوراک می شود. استفاده از دانه کامل گندم باعث کاهش عملکرد نشد و گنجاندن آن تا سطح 30 درصد در جیره می تواند به حذف هزینه های مربوط به عمل آسیاب کردن و نگهداری و حمل و نقل خوراک، منجر گردد.