یکی از ابزارهای اصلاح و تربیت که عمدتا موجبات خشونت علیه کودکان و متعاقب آن بحث کودک آزاری را در پی دارد، اعمال انواع تنبیه به‎ ویژه تنبیه بدنی است . عده ای از اندیشمندان با اعمال تنبیه به شدت مخالفت کرده‎اند، و آن را در جهت حذف رفتارهای ناهنجار نه تنها غیر مفید، بلکه مضر می‎دانند و والدین و مربیان را از اعمال آن نهی می‎کنند . در مقابل برخی دیگر با آن موافقند . این دسته معتقدند نه تنها تنبیه بدنی کودک مضر نیست ، بلکه موجب حذف اعمال ناشایست از خزانه‎ی رفتاری کودک می‎شود و تاثیر پایداری در وجود او ایجاد می‎کند . دراین پژوهش سعی شده با محور قراردادن بند (ت) ماده 158 قانون مجازات اسلامی به بررسی شرایط تنبیه کودک براساس دو رکن رعایت حدود شرعی و حدود عرفی پرداخته شود و با بهره جستن از قانون مدنی و کنوانسیون حقوق کودک و همچنین قانون حمایت از کودکان و نوجوانان به تعریف روشنی از شرایط وضوابط تنبیه بدنی کودکان برسیم . کلید واژه ها: کودک، تنبیه بدنی کودک، حدودشرعی تنبیه بدنی، حدود عرفی تنبیه بدنی، کنوانسیون حقوق کودک