نام پژوهشگر: بهاره مقدس
بهاره مقدس مرتضی امیدیان
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های فرزند پروری، سبک های اسناد و خوشبینی با انگیزش پیشرفت بود. بدین منظور370 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه یزد با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. آن ها به پرسش نامه های اقتدار والدین، منبع کنترل، پرسش نامه کیفیت زندگی و پرسش نامه انگیزش پیشرفت پاسخ دادند. برای تحلیل داده های حاصل از این پژوهش، از آمار توصیفی و در سطح استنباطی از آزمون tدو نمونه مستقل، ماتریس همبستگی و تحلیل رگرسیون چند گانه استفاده شد. نتایج آزمونt دو نمونه مستقل نشان داد که بین سبک فرزند پروری مقتدرانه و سهل گیرانه والدین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود ندارد، اما بین سبک فرزند پروری مستبدانه والدین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد؛ به این صورت که پسران بیشتر از دختران سبک فرزند پروری والدینشان را مستبدانه ادراک کرده بودند. در سبک های اسناد دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنا دار وجود نداشت. همچنین، در خوشبینی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود نداشت. در انگیزش پیشرفت دانشجویان دختر و پسر هم، تفاوت معناداری وجود نداشت. در ادامه، نتایج همبستگی ها نشان داد که بین سبک فرزند پروری مقتدرانه و سهل گیرانه و سبک اسناد درونی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد؛ اما بین سبک فرزندپروری مستبدانه و سبک اسناد درونی رابطه منفی و معنادار وجود داشت؛ بین سبک فرزندپروری مقتدرانه و سهل گیرانه و سبک اسناد بیرونی رابطه منفی و معنادار وجود داشت؛ ولی بین سبک فرزندپروری مستبدانه و سبک اسناد بیرونی رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. در ادامه، بین سبک فرزند پروری مقتدرانه و سهل گیرانه و انگیزش پیشرفت رابطه مثبت و معنادار ولی بین سبک فرزندپروری مستبدانه رابطه منفی و معنادار وجود داشت. همچنین، بین سبک اسناد بیرونی و انگیزش پیشرفت رابطه منفی و معنا دار و بین سبک اسناد درونی و انگیزش پیشرفت رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. بین سبک فرزندپروری مقتدرانه و سهل گیرانه و خوشبینی رابطه مثبت و معنادار ولی بین فرزندپروری مستبدانه و خوشبینی رابطه منفی و معنی دار وجود داشت. بین سبک اسناد درونی و خوشبینی رابطه مثبت و معنادار ولی بین سبک اسناد بیرونی و خوشبینی رابطه منفی و معنادار وجود داشت. بین خوشبینی و انگیزش پیشرفت هم رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. افزون بر این، تحلیل رگرسیون نشان داد که تنها متغیر های سبک اسناد درونی و خوشبینی قادر به پیش بینی انگیزش پیشرفت می باشند.