جامعه مدرن متأخر به سوی جامعه ای فردگرایانه تر حرکت میکند. جامعه ای که پیشرفت فردی را تقویت می کند، با نظام خانواده که محدود کننده فعالیت های اجتماعی است در تعارض است و باعث می شود تا افراد زندگی تنها و غیرخانوادگی را ترجیح دهند.در این بین نیز جامعه ایرانی که یک جامعه در حال گذار است هم ویژگی های جامعه سنتی را دارد و هم بعضی از وِیژگی های جامعه مدرن متاخر را داراست. از جمله ویژگی های جامعه مدرن متاخر این است که جنبه رقابتی دارد و کمال گرایی به شکل فردی تقویت می شود، هدف ها بیشتر تبدیل به هدفهای فردی می شوند. یکی از این هدف ها روی آوردن جوانان به زندگی مجردی است که افزایش آن چند سالی است که در کشورهای مختلف از جمله جامعه در حال گذار ایران توجه همگان را جلب نموده است. نتایج سرشماری سال 1390 ایران نشان می دهد که نسبت به 5 سال گذشته تعداد کسانی که به تنهایی زندگی می کنند حدود 2 درصد افزایش یافته است که در این بین بعد از تهران با 9.1 درصد، رشت با 8.8 بیشترین زندگی مجردی در کل کشور را داراست. ما در این مقاله به توصیف و شناسایی چالش های زندگی مجردی در شهر رشت با استفاده از نظریه های تحولات جهانی و فردی شدن اولریش بک و فردگرایی گیدنز پرداختیم و نمونه مورد مطالعه این پژوهش 15 نفر از افراد مجردی می باشند که از طریق روش مصاحبه مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که افرادی که در شهر رشت زندگی مجردی دارند با سه دسته چالش های اجتماعی(نگاه بدبینانه اعضای جامعه به زندگی مجردی و دخالت همسایگان)، چالش های اقتصادی(گرانی اجاره مسکن و مشکلات مالی ناشی از خرید روزمره زندگی) و چالش های فردی ( افسردگی ناشی از دوری خانواده، ترس از تنها خوابیدن در منزل و درست کردن غذا) روبه رو هستند.