از زمانی که اهمیت خلیج فارس به واسطه موقعیت ژئوپلیتیکی و منابع عظیم انرژی درک شد، حضور مستقیم قدرت های غربی در این منطقه به بهانه های مختلف از جمله ایجاد امنیت رونق بیشتری گرفت. این روند که در دهه های اخیر با حضور نظامی آمریکا همراه بوده پس از عملیات موسوم به طوفان صحرا در سال 1991-م که برای آزادی کویت انجام شد گسترش بیشتری یافت. هدف از انجام این پژوهش مشخص نمودن این مطلب است که این حضور گسترده نظامی که از سال 1993-م با اعمال سیاست مهاردوجانبه همراه شد و در سال 2010-م با خروج برخی نیروها کمرنگ تر از گذشته گردید منجر به ارتقاء امنیت منطقه شده و یا این که با توجه به ابزارها و متغیرهای در دست این ابرقدرت باعث کاهش فاکتورهای امنیتی در منطقه گردیده است. از این رو سعی شده ابتدا در فصل دوم به شرح امنیت از دیدگاه ها و مکاتب مختلف علوم سیاسی با تأکید بر دیدگاه واقع گرایی و همچنین نظام های امنیت منطقه ای پرداخته شود در فصل سوم، پیشینه حضور قدرت های فرامنطقه ای در خلیج فارس و ترتیبات امنیتی حاکم بر آن مورد بررسی قرار گرفته و در فصل چهارم با بیان راهبردها، اهداف و منافع آمریکا در منطقه، وضعیت رشد تروریسم، امنیت خطوط انرژی و بیداری اسلامی مورد پژوهش قرار گرفته است. در نهایت با جمع بندی مطالب در فصل پایانی سوال اصلی پژوهش این چنین پاسخ داده شده که حضور نظامی آمریکا در خلیج فارس با افزایش تروریسم، ناامنی های ناشی از بحران مشروعیت در کشورهای عربی و افزایش تنش ها درمنطقه فاکتورهای امنیتی و در نتیجه امنیت منطقه و کشورهای آن را با کاهش مواجه نموده است.