برای بررسی تأثیر مقادیر و روش های مختلف کاربرد کود نانو کلات پتاسیم تحت تنش کم آبی بر سویا، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1392 در مزرعه هنرستان کشاورزی شهید بهشتی ارومیه اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آبیاری در دو سطح، 80% ظرفیت زراعی (نرمال) و 50% ظرفیت زراعی (تنش)، و هشت سطح کود پتاسیم: شاهد (بدون پتاسیم)، آب پاشی، پنج، 10 و 15 کیلوگرم در هکتار (خاکی) و یک، دو و سه گرم در لیتر (محلول پاشی) بودند. اثر آبیاری بر عملکرد پروتئین برگ و درصد اسید لینولنیک، و اثر پتاسیم بر طول و قطر ساقه اصلی، تعداد ساقه فرعی، درصد اسید لینولنیک و عملکرد پروتئین برگ معنی دار شد. اثر متقابل بین پتاسیم و آبیاری بر میزان پرولین، قند محلول، کلروفیل a، b ، کل، کارتنوئید و محتوای رطوبت نسبی برگ، تعداد دانه در غلاف، درصد غلاف غیربارور، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت دانه، عملکرد روغن، درصد نیتروژن برگ و دانه، پتاسیم برگ و دانه، فسفر برگ و دانه، درصد پروتئین برگ و دانه، و عملکرد پروتئین دانه معنی دار بود. حداکثر عملکرد دانه و پتاسیم برگ از تیمار محلول پاشی دو گرم در لیتر نانو پتاسیم و آبیاری در50% ظرفیت زراعی، و بیشترین عملکرد روغن از کاربرد خاکی پنج کیلوگرم در هکتار پتاسیم و آبیاری در50% ظرفیت زراعی به دست آمدند. بیشترین عملکرد بیولوژیک و درصد پروتئین دانه به ترتیب از تیمار های 10 و 15 کیلوگرم در هکتار و آبیاری نرمال حاصل شدند. حداقل عملکرد بیولوژیکی، عملکرد دانه و عملکرد روغن از تیمار آب پاشی تحت شرایط تنش به دست آمدند. کمترین میزان پتاسیم برگ و پروتئین دانه به ترتیب از تیمارهای پنج و 10 کیلوگرم در هکتار نانوپتاسیم و آبیاری در 50% ظرفیت زراعی حاصل شدند. به طور کلی، کمبود آب عملکرد کمی و کیفی (روغن و پروتئین) سویا را تحت تأثیر قرار داد و کاربرد پتاسیم نقش بسزایی در تعدیل خسارت ناشی از کمبود آب داشت.