هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر 12 هفته ای تمرینات پیلاتس و هوازی بر برخی فاکتورهای شناختی، آمادگی جسمانی و سلامت روان زنان سالمند غیر فعال می باشد. به این منظور 75 نفر زن سالمند غیر فعال از میان داوطلبان انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات هوازی با میانگین سنی(2/87±62/48) سال و تمرینات پیلاتس با میانگین سنی(1/68±62/60) سال و در نهایت گروه کنترل با میانگین سنی(3/35±63/80) سال تقسیم شدند. در پیش آزمون، ویژگی های پیکر سنجی از شاخص های وزن، درصد چربی، نسبت دور کمر به باسن(whr) و شاخص توده بدن(bmi) اندازه گیری شدند، هم چنین از آزمون لک لک برای اندازه گیری تعادل ایستا و از آزمون دسترسی عملکردی(fr) برای تعادل پویا استفاده شد. زمان واکنش با استفاده از دستگاه زمان واکنش(مدل 63035، شرکت لافایات) و مهارت پیش بینی با استفاده از دستگاه پیش بینی باسین(شرکت لافایات، مدل35575)، سنجیده شد. تست حافظه وکسلر بزرگسال برای ارزیابی حافظه و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ فرم 28 سوالی برای سنجش سلامت روان، به کار گرفته شد. سپس هر دو گروه در یک دوره 12 هفته ای، هر هفته 3 جلسه، 60 دقیقه تمرینات مورد نظر را انجام دادند و پس از آن در پس آزمون شرکت کردند. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای کسب اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها استفاده شد. آزمون t وابسته و آزمون t مستقل برای بررسی تفاوت درون و میان گروه های تمرین به کار گرفته شد. تجزیه تحلیل های درون گروهی نشان داد که هر دو گروه های تمرین نسبت به گروه کنترل در تمام مولفه های مفروض به جزء زمان واکنش ساده، انتخابی و بعد کنش اجتماعی در سلامت روان پیشرفت داشته اند. گروه کنترل در هیچ یک از مولفه ها به سطح معناداری نرسید. مطابق با تجریه و تحلیل های بین گروهی، گروه های هوازی و پیلاتس، به طور کلی اثرات مشابهی در ارزیابی های انجام شده داشتند. در نهایت مطابق با الگوی حاصل از یافته های این پژوهش هردوی تمرینات هوازی و پیلاتس می تواند به منظور بهبود برخی فاکتورهای شناختی، آمادگی جسمانی و سلامت روان زنان سالمند استفاده شود.