با توجه به اهمیت نفوذ و ضرورت کاربرد پساب ها در آبیاری، در این پژوهش تأثیر کیفیت آب آبیاری و فن آوری نوین مغناطیس بر فرآیند نفوذ در آبیاری حوضچه ای بررسی گردید. جهت رسیدن به این هدف سه تیمار شامل: آب متعارف، فاضلاب تصفیه شده (پساب) و پساب مغناطیس شده در چهار تکرار و پنج نوبت آبیاری، بصورت طرح آماری کاملاً تصادفی، اجرا گردید. برای مشاهده و ارزیابی روند نفوذ در تیمارهای مذکور از دو مشخصه ی شدت نفوذ نهایی (پایه)، شدت نفوذ متوسط در سه بازه زمانی (دو نیم ساعت و یک بازه یک ساعته) و نیز ضرایب معادله توانی نفوذ (کاستیاکف) و ضرایب معادله فیلیپ بهره گرفته شد. همانگونه که انتظار می رفت شدت نفوذ نهایی در تمامی تیمارها با گذشت نوبت آبیاری کاهش پیدا کرد. در عین حال، تغییر نسبی شدت نفوذ نهایی در تیمار پساب در تمامی نوبت های آبیاری بیشتر از تیمار آب بوده و تیمار مغناطیس این اثر را تعدیل نمود، بگونه ای که اثر پساب را غیرمعنی دار نمود. شدت نفوذ متوسط نیز تحلیلی نسبتاً مشابه با آنچه برای شدت نفوذ نهایی ذکر گردید، داشت، اما تفاوت ها کمتر معنی دار شد. همچنین بررسی ضرایب معادله نفوذ کاستیاکف نشان داد که توان معادله، که در واقع شاخص ثبات ساختمان خاک می باشد، طی نوبت های آبیاری روندی نزولی داشت که این روند همانند دیگر مشخصه ها برای تیمار پساب شیب کمتری داشت. بررسی ضرایب معادله فیلیپ نیز نشان داد، ضریب جذب تیمار آب از تیمار پساب بیشتر است و لذا به نظر می رسد تیمار پساب سبب کاهش شدت نفوذ اولیه می شود. از طرفی، مقادیر ضریب انتقال تیمار آب کمتر از تیمار پساب می باشد که نشان دهنده افزایش شدت نفوذ (در اثر استفاده از پساب) در طولانی مدت می باشد. در هر صورت، اثر مغناطیسی بر ضرایب معادله فیلیپ چندان محسوس نبود. به طور کلی استفاده از پساب در این پژوهش، سبب افزایش حجم آب نفوذیافته به خاک در مدت آزمایش گردید.