از پایان جنگ جهانی دوم بدین سو، منطقه خاورمیانه به عنوان کانون تأمین انرژی و پل ارتباطی بین المللی همواره مورد توجه بازیگران جهانی بوده است و یکی از بحرانی ترین مناطق در جهان به شمار می آید که حاصل آن تجربه های امنیتی و سیاسی و مداخلات خارجی بوده است.در این بین یکی از مناطقی که از نظر ژئوپلیتیک دارای اهمیت و مورد توجه قدرت های بزرگ جهانی و به ویژه ایالات متحده آمریکا بوده است کشور عراق می باشد.در پی اشغال کویت توسط عراق در سال 1990، ایالات متحده آمریکا با کسب مجوز شورای امنیت سازمان ملل و با همراهی ائتلاف بزرگی از متحدانش کویت را از اشغال عراق خارج نمود.یک دهه بعد و در پی وقوع رویدادهای تروریستی 11 سپتامبر 2001 ، ایالات متحده آمریکا و انگلیس در سال 2003 بدون مجوز شورای امنیت سازمان ملل و در قالب جنگ علیه تروریسم به عراق حمله نموده و رژیم صدام حسین را سرنگون کردند.این پژوهش در پی آن است تا با بررسی تطبیقی سیاست خارجی دو کشور همسایه ی عراق یعنی جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی،همراهی یا عدم همراهی هر یک از آنها را در این دو جنگ (1991و2003 ) بررسی نماید.لذا در این پژوهش کوشش گردیده تا با درنظرگرفتن نظریه سازه انگاری به این پرسش پاسخ داده شود که سیاست خارجی دو کشور مذکور در قبال این دو جنگ چگونه بوده است.با این فرض که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال دو جنگ مزبور مبتنی بر اصل بی طرفی و عدم مداخله و یا همکاری با آمریکا در جنگ بوده است ولی عربستان سعودی در جنگ 1991 موضعگیری مداخله جویانه ای داشته و آمریکا را در این جنگ همراهی نمود اما در جنگ 2003 آمریکا را همراهی ننموده است.