چکیده تحولات موسوم به بیداری اسلامی در هزاره جدید از پردامنه ترین و ژرف ترین تحولات در ساختار سیاسی کشورهای منطقه به شمار می رود.این تحولات با اعتراض های مردمی علیه حکومت های خودکامه،به منظور دستیابی به دمکراسی،نفی سلطه،حاکمیت قانون و استبداد ستیزی از تونس آغاز گردید و سپس به کشورهای دیگر از جمله مصر،لیبی،یمن،بحرین و سوریه رسید.این وضیعت در کشورهای تونس و مصر به سرنگونی حکومت بن علی و حسنی مبارک انجامید. در بحبوحه این تحولات قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای هر یک به فراخور حال خود تلاش کردند تا منافع خویش را تامین نمایند.از جمله این کشورها ترکیه تحت رهبری حزب عدالت و توسعه به عنوان متحد غرب و الگوی این کشورها به زعم غربی ها می باشد هدف این مقاله بررسی و ارزیابی مواضع سیاست خارجی ترکیه با تأکید بر تحولات داخلی مصر و تونس می باشد برای تحقق این هدف در این تحقیق با استفاده از رویکرد نظری رئالیسم تهاجمی سعی در اثبات این فرضیه داریم که سیاست خارجی فعال ترکیه در تحولات اخیر مصر و تونس، بدنبال افزایش قدرت و نفوذ خود در منطقه به منظور افزایش ضریب امنیتی ، کاهش تهدیدات از سوی رقبای منطقه ای و بین المللی،کنترل بازیگرانی چون جمهوری اسلامی ایران و عربستان،کسب منافع سیاسی و اقتصادی بیشتر و پیشی گرفتن از رقبای منطقه ای می باشد. واژگان کلیدی: سیاست خارجی ،بیداری اسلامی،رئالیسم تهاجمی،حزب عدالت و توسعه،امنیت منطقه ای،منافع ملی