پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعهد مذهبی در کیفیت روابط زناشویی با میانجیگری متغیرهای سبک های دلبستگی بزرگسالان و شادکامی زناشویی صورت گرفت. جامعه آماری در این پژوهش زوج های جوان مراجعه کننده به مراکز تفریحی، زیارتی و فرهنگی سطح شهر مشهد بود که تعداد 336 زن و شوهر(186= مردان و 186= زنان) به طور در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار این پژوهش پرسشنامه های شادمانی زناشویی، سازگاری زناشویی، پرسشنامه ی بازنگری شده ی دلبستگی بزرگسال کولینز و رید و آزمون پایبندی مذهبی می باشند. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها توسط نرم افزارهای آماری spss و lisrel و با استفاده از، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر، آزمون t برای گروه های مستقل و آزمون manova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد بین متغیرهای پژوهش رابطه معنادار وجود دارد و تعهد مذهبی با میانجیگری شادکامی و سبک های دلبستگی نقش موثری در سازگاری زناشویی دارد. در نتیجه تعهد مذهبی به خوبی سازگاری زناشویی را از طریق شادمانی زناشویی و سبک های دلبستگی پیش بینی می کند. یافته ها ضرورت توجه متولیان امر را به شناساندن ارزش های دینی به افراد و به کارگیری مفاهیم و آموزه های دینی در فرایند مشاوره پیش از ازدواج و روان درمانی زناشویی را مورد تاکید قرار می دهد.