در سال های اخیر به دلیل تحولات شگرف در فناوری اطلاعات، تعاریف و تعابیر جدیدی وارد ادبیات سیاسی جهان شده است. یکی از مهم ترین این تعابیر، جنگ نرم است که نوعی دگر گونی بدون خونریزی یا براندازی بدون خشونت است که در قرون گذشته به این صورت وجود نداشته است. جنگ نرم، هجوم همه جانبه دشمن در حوزه های مختلف فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و... است که نتیجه آن استحاله و جایگزینی هویت های جدید است. دگرگونی ها و تغییرات به وقوع پیوسته در جغرافیای سیاسی واحدهای سیاسی،پیدایش ابعاد نوظهوری از قدرت های فرو ملی در قالب گروه های فراملی و بین المللی،و ترسیم رویه های نوین در ارتباطات شهروندان جهانی خارج از حوزه کنترل و گاه نظارت دولت ها بسامد نواخت ناموزون پارادایم جدید جنگ نرم است.در این حال سلطه ابزاری غرب بر سازوکارهای ارتباطی دنیای کنونی موجب استفاده از آن به عنوان ابزارهای جنگ نرم شده است. در جنگ نرم، مهاجم با بهره گیری از ابزارهای مناسب که در حال حاضر رسانه ها هستند اراده خود را بر یک ملت تحمیل و آن کشور را در ابعاد گوناگون و با روش نرم افزارانه اشغال می کند؛ و به این طریق امنیت ملی کشور آماج را دچار بحران می کند. بر این اساس این پژوهش تلاش دارد تا بامطالعه ای اکتشافی و روش توصیفی ونحلیلی به کنکاش پیامدهای جنگ نرم بر امنیت ملی پرداخته و سپس با استخراج چالش های پیش روی انقلاب اسلامی متأثر از این پدیده به ارائه راهکارها و توصیه های سیاستی بپردازد. همچنین این پژوهش نتیجه می گیرد که انقلاب اسلامی ایران با ترکیب تازه ای از تهدیدهای امنیتی روبرو است و لذا ضروری است در سیاست های امنیتی خویش تجدیدنظر نماید. مسائل امنیتی جدید از جنسی دیگرگونه خواهد بود و سیاست گذاری امنیتی مرسوم قادر به پاسخگویی به چالش های امنیتی نوین نخواهد بود.