هدف: پژوهش حاضر به دنبال مقایسه سبک دلبستگی و ویژگی های شخصیتی دانشجویان مرد موافق و مخالف با اشتغال همسر دانشگاه علامه طباطبایی است روش: این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بود و جامعه ی آماری آن شامل کلیه ی دانشجویان مرد دانشگاه علامه طباطبایی بود، که از این میان 200 دانشجو (۱۰۰ دانشجو موافق و 100 دانشجو مخالف با اشتغال همسر) به صورت نمونه ی در دسترس انتخاب گردید. برای سنجش سبک های دلبستگی از پرسشنامه ی دلبستگی بزرگسال رید و کالینز تجدیدنظر شده (raas) استفاده گردید، پرسشنامه¬ی سنجش صفات پنج عاملی شخصیت نئو فرم کوتاه (neo-ffi) نیز به سنجش ویژگی های شخصیتی پرداخت. برای تحلیل داده¬ها از تحلیل مانوا، رگرسیون لجستیک،t استودنت و خی دو استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که فرضیه ی اصلی مبنی بر وجود تفاوت معنادار سبک دلبستگی و ویژگی های شخصیتی بین دانشجویان مرد موافق و مخالف با اشتغال همسر ‏دانشگاه علامه طباطبایی تأیید شد. از بین ویژگی های شخصیتی، ابعاد برون گرایی و توافق گرایی بین دو گروه موافق اشتغال همسر و مخالف اشتغال همسر تفاوت معناداری را در سطح ۰۱/۰>p نشان دادند. ابعاد شخصیتی روان نژندی، گشودگی و وجدانی بودن و سبک های دلبستگی تفاوت معناداری درسطح۰۵/۰<p را بین دو گروه موافق و مخالف اشتغال همسر نشان ندادند. این یافته های به این معنی می باشد که مردانی که از ویژگی شخصیتی توافق بیشتر بهره می برند بیشتر موافق اشتغال همسرانشان هستند و مردانی که مخالف اشتغال همسرانشان می باشند توافق گرایی کمتری دارند. همچنین مردانی که موافق اشتغال همسرانشان هستند نمرات برون گرایی کمتری گرفته اند و تا حدودی درون گراتر از مردانی هستند که مخالف اشتغال همسرشان می باشند و سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و اضطرابی بین مردانی که مخالف اشتغال همسرشان هستند و مردانی که موافق اشتغال همسرشان هستند تفاوت معنادار و چشم گیری ندارد. نتیجه گیری: دو عامل برون گرایی و توافق گرایی می تواند موافقت یا مخالفت با اشتغال همسر را پیش بینی کند.