اهمیت واژه و یادگیری آن در زبان دوم / خارجی و استفاده از رویکردها، راهبردها، فنون، و روش¬های نوین و متنوع به منظور آموزش هرچه مطلوب¬تر آن، امری بسیار مهم و ضروری است. در پژوهش حاضر اثربخشی رویکرد یادگیری مشارکتی به همراه راهبرد نگاشت معنایی بر آموزش واژه بررسی شده است. روش پژوهش، شبه¬آزمایشی با طرح پیش-آزمون و پس¬آزمون با یک گروه کنترل و سه گروه آزمایش بود. جامعه¬ی آماری پژوهش، زبان¬آموزان غیر فارسی¬زبانی بودند که در مرکز آموزش زبان فارسی به غیر فارسی¬زبانان دانشگاه بین¬المللی امام خمینی قزوین مشغول یادگیری زبان فارسی بودند. پس از تأیید روایی و پایایی پرسشنامه¬ی محقق¬ساخت (آزمون واژه)، پیش¬آزمونی اجرا شد و 120 زبان¬آموز در چهار گروه 30 نفره به طور تصادفی انتخاب شدند. یک گروه به عنوان گروه کنترل با شیوه¬ی تدریس ترجمه¬ی مستقیم شفاهی(روش سنتیِ غیر ارتباطی) و سه گروه به عنوان گروه آزمایش انتخاب گردیدند. گروه¬های آزمایش عبارت بودند از (1) گروه آموزش مبتنی بر رویکرد یادگیری مشارکتی، (2) گروه آموزش مبتنی بر راهبرد نگاشت معنایی، و (3) گروه آموزش مبتنی بر رویکرد یادگیری مشارکتی به همراه راهبرد نگاشت معنایی. پس از تدریس متون تهیه شده برای آموزش که حاوی مباحث مربوط به «آزادی»، «افسردگی»، و «بانک» بودند، پس¬آزمون اجرا شد. در ادامه با استفاده از آزمون «تی» نمرات پیش¬آزمون و پس¬آزمون آزمودنی¬ها در گروه¬های مختلف در رابطه با میزان بهبود یادگیری واژه مقایسه شد و معناداری آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که همه¬ی گروه¬های آزمایش نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری در یادگیری واژه داشتند. از طرفی ترتیب گروه¬ها بر اساس نمره¬ی میانگین آنها در یادگیری واژه به این صورت بود: 1- گروه آموزش مبتنی بر راهبرد نگاشت معنایی 2- گروه آموزش مبتنی بر رویکرد یادگیری مشارکتی به همراه راهبرد نگاشت معنایی 3- گروه آموزش مبتنی بر یادگیری مشارکتی 4- گروه آموزش مبتنی بر روش ترجمه¬ی مستقیم شفاهی(گروه کنترل).