پژوهش حاضر با عنوان " بررسی رابطه استفاده از تلویزیون با نگرش به حقوق شهروندی " درصدد است تا به بررسی رابطه تلویزیون به عنوان متغیر مستقل با دو شاخص میزان مواجهه ( کل ساعات تماشا ) و نحوه مواجهه با شهروندی به عنوان متغیر وابسته با سه مقوله حقوق مدنی ، حقوق اجتماعی و حقوق سیاسی بپردازد . در این پژوهش از نظریه پرورش ، نظریه استفاده و خشنودی و نظریه کانونی مارشال جهت چارچوب نظری استفاده شده است . روش تحقیق در این پژوهش پیمایش و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه می باشد . جمعیت آماری سرپرست یا همسر سرپرست در خانوارهای عادی ساکن مناطق 1 ، 13 و 22 شهرتهران و در محدوده سنی 64-20 سال می باشند . نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای انجام یافته و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر تعیین شده است . جهت آزمون فرضیات ، آزمون t ،f وr پیرسون و همچنین تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر مورد استفاده قرار گرفته است . یافته های پژوهش بر حسب محاسبه ضریب همبستگی پیرسون مبین عدم وجود رابطه معنادار استفاده از تلویزیون با نگرش به حقوق شهروندی می باشد . متغیرهای میزان مواجهه ، نحوه مواجهه ،اعتبار رسانه ، جنس ، سن ، تعداد افراد خانوار ، وضعیت تأهل ، پایگاه اقتصادی – اجتماعی و قومیت با نگرش به حقوق شهروندی رابطه معناداری نداشتند . ولی متغیرهای انگیزه تماشا و انتخاب آگاهانه برنامه های تلویزیون با نگرش به حقوق شهروندی رابطه معناداری داشتند.