استفاده از فناوری های نوین مانند به کارگیری نانوذرات در بهبود کمیت و کیفیت تولید کاغذ، افق های جدیدی را برای کاغذسازان بوجود آورده است. در این مطالعه تاثیر استفاده از سطوح مختلف مصرف ترکیب های دو جزئی نشاسته کاتیونی و نانو سیلیکاو نیز پلی اکریل آمید کاتیونی و نانوسلولز بر ویژگی های مقاومتی خمیرشیمیائی (کرافت)پنبه، اوکالیپتوس و مخلوط خمیر پنبه و اکالیپتوس (پنبه (80%) و اکالیپتوس (20%) مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان داد که ترکیب پلی اکریل آمید کاتیونی و نانو سلولز تاثیر چندانی در افزایش مقاومت های خمیرهای شیمیائی پنبه، اکالیپتوس و مخلوط این دو خمیر نداشته در حالی که استفاده از ترکیب نشاسته کاتیونی و نانو سیلیکا، اکثر ویژگی های مقاومتی خمیرهای مورد استفاده را به طور محسوسی افزایش داده است. در نتیجه می توان برای افزایش ویژگی های مقاومتی خمیرهای مذکور، استفاده از ترکیب نشاسته کاتیونی و نانو سیلیکا را توصیه نمود. علی رغم مناسب بودن ویژگی های مقاومتی خمیر شیمیائی اکالیپتوس در مقایسه با خمیرشیمیائی پنبه، به دلیل کمتر بودن متوسط طول الیاف خمیر اکالیپتوس در مقایسه با خمیر پنبه، ویژگی مقاومت به پارگی آن کمتر بوده و در صورت اضافه شدن به خمیر پنبه باعث کاهش مقاومت به تاخوردگی کاغذ حاصل خواهد شد، بنابراین برای تولید کاغذهائی که مقاومت به تاخوردگی در آنان حائز اهمیت می باشد (مانند کاغذ اسکناس) استفاده از خمیر شیمیائی اکالیپتوس توصیه نمی شود. کلمات کلیدی: الیاف پنبه، افزودنی های مقاومت خشک، نشاسته کاتیونی، نانو سیلیکا، نانوسلولز، پلی اکریل آمید کاتونی